مقايسه رويكرد انقلاب اسلامي و ايالات متحده به نقش مردم در بيداري اسلامي در منطقه خاورميانه(2014-2011)

A Comparison of the Islamic Republic of Iran and the United States’ Approach to Popular Power in the Middle East

ايالات متحده همواره مدعي اصلاحات سياسي با اعطاي حق تعيين سرنوشت و حق راي به شهروندان در خاورميانه در جهت برقراري دموكراسي و آزادي‌هاي سياسي بوده است. از طرفي، با حمايت از حكومت‌هاي غيردموكراتيك و با وقوع بيداري اسلامي شاهد بي‌توجهي به حقوق اساسي شهروندان در خاورميانه هستيم. از اين رو، مقاله حاضر به مقايسه رويكردجمهوري اسلامي ايران وآمريكابه نقش مردم درخاورميانه مي‌پردازد. سوال اساسي اين است: علت تعهد عملي جمهوري اسلامي به نقش مردم و عدم پايبندي واقعي آمريكا به مردم‌سالاري در خاورميانه چيست؟ فرضيه‌اي كه در پاسخ ارايه شده چنين است: اين مسيله را بايد در وجود استراتژي واقعي(بدون معيارهاي دوگانه) جمهوري اسلامي در حمايت از نقش مردم در خاورميانه جستجو كرد. درحالي­كه در راهبردكلان ايالات متحده همواره يك پارادوكس(ترجيح دموكراسي/آزادي يا امنيت/ثبات) وجود داشته كه براساس منافع استراتژي‌اش را انتخاب و دنبال مي‌كند. بحث اصلي اين خواهدبودكه درطرح انقلاب اسلامي براي خاورميانه،پايبندي عملي به حق تعيين سرنوشت مردم وجود دارد اما از منظرآمريكا، دموكراسي در خاورميانه تا جايي اعتبار داردكه منتهي به روي كارآمدن اسلام‌گرايان ضدغربي-ضدآمريكايي نشود. در واقع وابستگي سران رژيم‌هاي گذشته كشورهاي انقلابي منطقه به آمريكا و دخالت‌هاي متعدد ايالات متحده در امور داخلي آنان، منجر به خيزش‌هاي مردمي منطقه عليه تداوم حيات رژيم‌هاي عربي اقتدارگرا و مورد حمايت واشنگتن انجاميد. به هر تعبير، تحولات سال 2011 در منطقه را بايد مجموعه عوامل به هم پيوسته بدانيم، كه حلقه وصل همه اين جريان‌ها و گرايشات مقابله با سياست‌هاي آمريكا بوده‌است.

United States claims backing for democratization and political freedoms in the Middle East and uses political expressions suggesting support for popular sovereignty and rights to vote. However, we always witness a disregard to fundamental rights in the US support for undemocratic regimes and response to the Islamic Awakening. The present article compares approach of the United States and the Islamic Republic to popular power in the Middle East. Accordingly, it asks this important question: what’s the reason for the Islamic Republic’s actual support for popular power and the role of the people on the one hand and the US disregard for democracy in the Middle East on the other? The reason lies in Islamic Republic of Iran’s real (without double standards) support for people’s role in the Middle East. In contrast, the US grand strategic approach is guided by a paradox (paradox between democracy/freedom in one hand and security/stability on the other); that guides the US strategic decision making about democracy in the Middle East. The main argument is that in the plan of Islamic republic of Iran for the Middle East, the practical adherence to self-determination is visible completely. In contrast, in U.S approach to Middle East, democracy is a value if does not led to anti-Western or anti-American Islamist groups or Islamic parties. The dependence of the revolutionary leaders of the former regimes in countries to America in on hand and several U.S. interference in their internal affairs in other hand, leading to the popular uprisings against authoritarian Arab regimes supported by Washington led to survival. The expression changes of 2011 in the region must be a related set of factors to know that the ring was connected to all the currents and trends confronting American policy