از نسبي گرايي مفهومي تا نسبيّت حقيقت و صدق

From Conceptual Relativism to Relativity of Truth and Truthfulness

نسبي گراييِ مفهومي گونه اي از نسبي گرايي است كه بر ضرورت وساطت چارچوب مفهومي، زبان، پارادايم يا ديگر جهاز ذهني و بشرساز در فرايند فهمِ واقع و تفسير و قرايت جهان تاكيد مي ورزد. از نظر نسبي گرايان مفهومي، نظر به اينكه دستگاه ها و چارچوب هاي مفهومي كه اين نقش واسط را بر عهده دارند متكثر، متنوع و سنجش‌ناپذيرند و نمي توان در باب درستي و نادرستي آنها به قضاوت و داوري نشست، قرايت هاي مختلف از جهان و تيوري هايي كه در عرصه هاي مختلف در چارچوب طرح هاي مفهومي و پارادايم ها و چارچوب هاي زباني مختلف عرضه مي-شود به يكسان از حقانيت و صدق و موجّه بودن برخوردارند. مقاله حاضر مي كوشد، ضمن معرفي دقيق نسبي گرايي مفهومي و اشاره به چند تقرير مهم از آن، نشان دهد كه پل زدن از نسبي گرايي مفهومي به نسبي-گرايي معرفتي و نسبيّت حقانيّت و صدق با اشكالات منطقي روشني مواجه است. و نسبي گرايي مفهومي، بر فرض درستي و اعتبار، هرگز مستلزم نسبي-گرايي در صدق و حقيقت نيست.

Conceptual relativism is a sort of relativity that will focus on the need for mediation of conceptual network, language, paradigms or other mental man-made apparatus in the process of understanding reality and interpretation of universe. According to conceptual relativists since conceptual apparatus and network playing mediatory role are multiple, various and immeasurable and cannot be judged true or false, so the different views of world and theories presented in variety of domain in terms conceptual designs, paradigms, and various linguistic terms enjoy the same degree of truth, truthfulness and justifiability. By examining exact definition of conceptual relativism and its main formulations, this article attempts to show the distinction between two domains of conceptual relativism and epistemic relativism and that one will face strong linguistic obstacles if he is going to bridge the former to the latter. Given the truth and validity of conceptual relativism, it never entails the relativity of truth and truthfulness.