بررسي تاثير تدريس به شيوه حل مسيله (PBL) بر آمادگي يادگيري خود راهبر دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمان

Evaluation of the Effect of Problem-based Teaching on Self-directed Learning Readiness of Dentistry Students at Kerman University of Medical Sciences

مقدمه: تغييرات سريع در پزشكي و دندانپزشكي و توليد فزاينده دانش و پيشرفت تكنولوژي سبب گرديده عمر دانش و اطلاعات پزشكي كوتاه باشد. لذا جهت چيره شدن بر اين شرايط به‌جاي انتقال مجموعه‌اي اطلاعات به دانشجويان، بايد آن‌ها را تبديل به فراگيراني مادام‌العمر نمود. لذا اين مطالعه باهدف تعيين تاثير تدريس به شيوه حل مسيله بر آمادگي خود راهبري دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمان طراحي و اجرا گرديد. روش پژوهش: اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 44 دانشجوي رشته دندانپزشكي انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه امادگي براي خود راهبري در يادگيري (Gugliemino) در دوگروه مداخله (تدريس به شيوه حل مسيله) و مقايسه (تدريس به شيوه متداول)، قبل و بعد از تدريس‌ گرداوري شد. اين پرسشنامه شامل 58 گويه است و داراي ضريب آلفاي كرونباخ 94/0 است (16). داده‌ها پس از جمع‌آوري به‌وسيله نرم‌افزار SPSS و به‌وسيله جداول توزيع فراواني، درصد و شاخص‌هاي مركزي نمايش داده شد. براي دستيابي به اهداف اين مطالعه و فرضيات آن، علاوه بر نمايش توزيع فراواني و... داده ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري ناپارامتري من ويتني وويلكاكسون مورد تجزيه‌وتحليل قرارگرفت و 05/0 > p به‌عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين آمادگي خودراهبري، قبل و بعد از تدريس به شيوه حل مسيله و بين تغييرات نمره آمادگي خودراهبري در دو گروه مداخله و مقايسه اختلاف آماري معني‌داري وجود داشت (05/0 > p). بين تغييرات نمره آمادگي خودراهبري و عوامل دموگرافيك در گروه‌هاي مداخله و مقايسه اختلاف آماري معني‌داري مشاهده نشد (05/0 < p) نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه روش يادگيري به شيوه حل مسيله مي‌تواند بر آمادگي خودراهبري فراگيران تاثير مثبت داشته باشد. آمادگي براي خودراهبري در يادگيري خصيصه يادگيري مهمي براي دانشجويان به‌ويژه دانشجويان پزشكي و دندانپزشكي است كه بايد براي برنامه‌ريزي و آموزش كارآمد، با توجه به حساسيت‌هاي رشته و حرفه مدنظر قرار گيرد.