مقايسه تاثير تزريق داخل صفاقي و داخل هسته آكومبانسي ممانتين بر پاسخ به استرس حاد در موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي ماده نژاد NMRI

Comparison of effect of intraperitoneal vs. intra-accumbal injection of memantine on response to acute stress in female NMRI mice

مقدمه: در اين تحقيق اثر تجويز ممانتين در هسته آكومبانس بر تغييرات متابوليكي ناشي از استرس حاد در موشهاي كوچك آزمايشگاهي ماده بررسي شد. روش‌ ها: كانولگذاري هسته آكومبانس به صورت يك طرفه و دو طرفه صورت گرفت. يك هفته پس از بهبودي گروهي از حيوانات ممانتين (µg/Mouse 0.1، 0.5 ،1) را به صورت درون آكومبانسي 5 دقيقه قبل از استرس و گروه ديگر آن را به صورت داخل صفاقي (µg/Mouse 0.1، 0.5 ،1) سي دقيقه قبل از استرس دريافت كردند. پس از القا استرس، آب و غذاي دريافتي، وزن مدفوع در زمان استرس و زمان تاخير در غذا خوردن به عنوان معيارهاي متابوليكي سنجيده شد. يافته ها: استرس حاد باعث كاهش آبنوشي، دريافت غذا، ميزان دفع و زمان تاخير در غذا خوردن گرديد. تجويز داخل صفاقي ممانتين به صورت وابسته به دوز باعث تقويت اثر استرس در ميزان آبنوشي و مهار اثر استرس در دريافت غذا در دوز 0.1mg/kg شد و بر ميزان دفع نيز اثري نداشت، همچنين موجب افزايش زمان تاخير در غذا خوردن به خصوص در دوز mg/kg 1 گرديد. از سوي ديگر، تجويز داخل آكومبانسي ممانتين به صورت وابسته به دوز و محل تزريق باعث مهار يا تقويت اثرات استرس در ميزان آبنوشي، دريافت غذا و دفع مدفوع شد و بر ميزان تاخير در غذا خوردن باعث مهار اثر استرس شد. نتيجه گيري: ممانتين وابسته به دوز اثرات استرس حاد را مهار و يا تقويت مي‌كند. همچنين، سوگيري در پاسخ در هسته آكومبانس ديده مي‌شود.

Introduction: In this study, the effect of memantine administration into the nucleus accumbens on the metabolic changes induced by acute stress in female mice was evaluated. Methods: Intra-accumbens unilateral or bilateral canulation was performed. One week after recovery, a group of animals were given memantine (1, 0.5, and 0.1 µg/mouse) five min before stress induction intra-accumbally, and the other group received it (1, 0.5 and 0.1 mg/kg) 30 min before stress intraperitoneally. Food and water intake, weight of fecal material, and the delay time before eating were measured as metabolic parameters after stress induction. Results: Acute stress reduced water and food intake, fecal matter, and the delay time before eating. Intraperitoneal memantine injections augmented the stress effect on water intake, but inhibited its effect on food intake at dose of 0.1 mg/kg and had no impact on defecation. The drug induced anorexia especially at dose of 1 mg/kg. On the other hand, intra-accumbens memantine injections reduced water intake when the drug was injected in the left side. Moreover, memantine injections inhibited or enhanced the effects of stress on water intake, food intake and defecation in a dose- and location-dependent manner, and also increased the delay time before eating. Conclusion: Memantine inhibits or enhances the effects of acute stress dose-dependently. In addition, it seems that there is asymmetry in nucleus accumbens response.