شناسايي عوامل موثر در پيشرفت رياضي دانش‌آموزان ايراني پايه هشتم در مطالعه تيمز 2011

Identifying factors influential on 8th grade Iranian students mathematics achievement in TIMSS 2011

چكيده: در اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي تيمز 2011، مدل پيشرفت رياضي دانش‌آموزان ايراني پايه هشتم، با توجه به متغيرهاي منتخب و استفاده از روش آماري مدل‌سازي خطي سلسله ‌مراتبي، ساخته شد. نمونه‌اي كه در اين تحليل مورد بررسي قرار گرفت به ترتيب تعداد 4837 دانش‌آموز دختر و پسر و 277 مدرسه بود. متغيرها در دو سطح دانش‌آموز و معلم/ مدرسه وارد مدل شدند تا قوي‌ترين پيش‌بيني‌كننده‌هاي پيشرفت رياضي مشخص شود. پس از تحليل به روش مدل‌سازي خطي سلسله ‌‌مراتبي، خودپنداره رياضي، منابع خانه، تعداد كتاب موجود در منزل و ادراك دانش‌آموز نسبت به محيط مدرسه، در سطح دانش‌آموز به‌طور مثبتي پيشرفت رياضي را پيش‌بيني كردند. همين طور در سطح معلم/ مدرسه، ميزان تجربه معلم و ادراك معلم نسبت به محيط مدرسه، پيش‌بيني‌كننده پيشرفت رياضي بودند. در نهايت مدل نهايي پيشرفت رياضي نشان داد كه در ميان تمام متغيرها، خودپنداره رياضي قوي‌ترين پيش‌بيني‌كننده رياضي است و با يك واحد افزايش سطح خودپنداره رياضي، نمره پيشرفت رياضي، 05/46 واحد افزايش پيدا مي‌كند. همچنين اين مدل به ميزان 2/18 درصد واريانس درون مدرسه و به ميزان 3/16 درصد واريانس بين مدرسه را نسبت به مدل اول كاهش داد.

Using the data of TIMSS 2011 and the statistical methods, namely hierarchical linear modeling, in this study we suggested a mathematic achievement model for Iranian students in terms of the selected variables. The data was collected from 4837 students nested in 227 schools. Variables were entered into the model at two levels, i.e., student (gender, parents’ education level, number of books available at home, student’s perception of school, mathematic values, self-concept of ability in mathematics) and teacher/school (teacher’s experience, teacher’s education level, teacher’s perception of school, teacher’s cooperation with others) to demonstrate the most important mathematical achievement predictors. The analysis of the data using the hierarchical linear model showed that among the levels of the student variable, the self-concept of ability in mathematics, numbers of books available at home, and student’s perception of school; and among the levels of the teacher/school variable, teacher’s experience and his perception of school predicted students’ mathematics achievement. Finally, the Mathematical Progress Model indicated the most important variable as “self-concept of ability in mathematics” and it showed that 1 unit increase in self-concept of ability in mathematics leads in 46.05 unit increase in the mathematics achievement level. This model also decreased the18.2 percent of “within-school” variances and 16.3 percent of “between-school” variances, in comparison with the first model.