ارزيابي واكنش آفتابگردان به تداخل علف هاي هرز در شرايط كم آبياري

به منظور بررسي اثر تداخل علف هاي هرز در شرايط كم آبياري بر عملكرد دانه آفتابگردان و نيز بررسي توانايي رشد علف هاي هرز باريك برگ و پهن برگ در شرايط رطوبتي مختلف، پژوهشي در سال 1390 انجام شد. در اين آزمايش سطوح مختلف كم آبياري (سطوح 40، 60،80 و 100 درصد تامين نياز آبي آفتابگردان) و تداخل علف هاي هرز (شرايط عاري از علف هرز و تداخل كامل در طول فصل رشد) به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار بررسي شد. يك تيمار آبياري جوي- پشته اي به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه عملكرد دانه آفتابگردان تحت تاثير سطح آبياري و تداخل علف هاي هرز قرار گرفت. در اثر تداخل علف هاي هرز در آبياري جوي- پشته اي و قطره اي- نواري در سطوح 100 و 80 درصد تامين نياز آبي محصول به ترتيب 30، 23 و21 درصد افت عملكرد نسبت به شاهد عاري از علف هرز به وجود آمد. بيشترين مقدار زيست توده علف هاي هرز در روش آبياري قطره اي- نواري ( تامين 100 درصد نياز رطوبتي) مشاهده شد كه نسبت به آبياري جوي- پشته اي 17 درصد افزايش داشت. همچنين با كاهش رطوبت، زيست توده مجموع علف هاي هرز تا 64 درصد كاهش يافت. رقابت علف هاي هرز و تنش رطوبتي در مناطقي كه با كمبود آب مواجه بوده و به كم آبياري روي آورده اند، مي تواند تاثير سو مضاعف بر عملكرد گياهان زراعي بر جاي گذارد. بنابراين در كم آبياري جهت كاهش اثر علف هاي هرز بر رشد و عملكرد گياهان زراعي، كنترل علف هاي هرز در اولين زمان جهت افزايش كارايي كنترل علف هرز و كاهش اتلاف آب به وسيله علف هاي هرز در اين شرايط ضروري مي باشد.