اثربخشي اميددرماني در افزايش شادكامي و رضايت از زندگي در زنان سالمند مستقر در مركز سالمندان شهرستان بروجن

The Effectiveness of Hope Therapy on Increasing Happiness and Life Satisfaction among Elderly Women Residing In Nursing Home of Borujen

جمعيت سالمندان دنيا در حال افزايش است. كشور ما نيز از اين امر مستثني نيست. سپردن سالمندان به مراكز نگهداري سير صعودي دارد. مطالعات نشان مي دهد كه اختلالات خلقي و رواني در ميان سالمندان ساكن در مركز سالمندان نسبت به سالمندان ساكن در منزل شايع تر است. با توجه به اين مهم، اين تحقيق با هدف بررسي اثربخشي اميددرماني در افزايش شادكامي و رضايت از زندگي در زنان سالمند مستقر در مركز سالمندان با انتخاب جامعه آماري مركز سالمندان امين بروجن انجام شد. در طي پژوهش نيمه آزمايشي پيش آزمون‎-پس آزمون با گروه كنترل 30 زن به صورت نمونه‎گيري در دسترس از بين 120 نفر انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند، سپس پيش آزمون با استفاده از پرسشنامه شادكامي آكسفورد و رضايت از زندگي داينر در هر دو گروه آزمايش و كنترل اجرا شد. گروه آزمايش در 8 جلسه 5/1 ساعته تحت مداخله اميددرماني قرار گرفتند. بعد از اتمام جلسات، پس آزمون اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون لوين، كالموگروف- اسميرنف و تحليل كواريانس استفاده شد. تحليل كواريانس نشان داد تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل وجود دارد و مداخله اميددرماني شادكامي و رضايت از زندگي را در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل افزايش داده است و مي توان گفت اميددرماني در افزايش شادكامي و رضايت از زندگي زنان سالمند ساكن در سراي سالمندان موثر است.

The elderly population the in the world is increasing and our country is not an exception with regard to this matter. Leaving the elderly to nursing home shows an ascending trend. Moreover behavioral and psychological disorders are more prevalent among the elderly in the nursing home. Regarding this important issue, the present research was performed with the aim of evaluation of hope therapy effectiveness on happiness increases and life satisfaction among the elderly women resided in the nursing homes. The current research is a semi experimental pretest-posttest style with control group. The community of the research includes all the elderly resided at Amin elderly center of Boroujen from whom 30 people are selected and replaced by random in two experimental and control groups. Then the Oxford happiness and Diener life satisfaction questionnaire were completed for each group. The hope therapy program was performed during 8 sessions for 1:30 hours while no intervention was done in the control group. After finishing the sessions of hope therapy program, the posttest was performed. The results of accumulated data showed that hope therapy education approach meaningfully increases the happiness and life satisfaction in the experimental group in the comparison with control group.