وجود از منظر كانت

Existence from Kantʹʹs Perspective

فهم آراي ايمانويل كانت و تلقي درست از آن‌ها تنها با توجه به فضاي سوبژكتيويستي فلسفه نقادي وي امكان‌پذير است. از اين‌رو، در بررسي ديدگاه وي در باب وجود نيز به حتم بايد بنيان‌هاي فكري او، مانند تفكيك نومن از فنومن و انسداد باب علم به نومن خارجي، لحاظ گردد. كانت وجود را از ساحت واقعيت عيني خارجي به مقوله ذهني فروكاسته و در ساحت ذهن نيز با انكار وجود اسمي (محمولي)، تنها وجود حرفي را پذيرفته است. بدين ترتيب، كانت وجود را ساحتي از ساحت‌هاي واقعيت به شمار نياورده، آن را امري كاملاً ذهني مي‌انگارد. در حيطه ذهن نيز، وجود مفهومي در كنار ساير مفاهيم نيست تا با حمل آن بر يك موضوع، مفادي به محتواي موضوع ياد شده افزوده شود بلكه وجود رابطي ميان موضوع و محمول (در هليت مركب) يا خود موضوع (در هليت بسيط) را وضع مي‌كند.

Immanuel Kantʹs ideas and true understanding of them is possible only in the subjectivist context of his critical philosophy. In examining his view of existence therefore one must consider the foundations of his thought like distinction of the noumenal from the phenomenal world and inaccessibility of the former to human reason. Kant reduced existence from external and real domain to mental category in the domain of mind and denied the predicative existence acknowledging only copula existence. He thus regarded existence not as a dimension of reality but only as a mentally constructed matter. in the domain of mind therefore unlike other concepts the concept of existence when attributed does not add anything new to the content of the subject but only acts as a copula (a connective role) in compound propositions and posits the subject itself in simple propositions.