نقش عوامل اجتماعي گردشگري در توسعه ي گردشگري شهري (مورد مطالعه: شهر اصفهان)

The role of Social Factors of tourism in the development of urban tourism (case of study: the city of Isfahan)

گردشگري از ديرباز با اشكال متنوع در جوامع بشري بر اساس انگيزه،‌ اصل سفر و جابجايي، سير تكاملي خود را طي كرده است. تحول اساسي در گردشگري را با انقلاب صنعتي كه تحول شگرفي در زندگي و به خصوص حمل و نقل به وجود آورد، مي‌توان شناخت. امروزه فعاليت‌هاي گردشگري به عنوان بخش چهارم فعاليت‌هاي انسان پس از كشاورزي،‌ صنعت و خدمات محسوب مي‌شود مديريت پايدار گردشگري به دنبال بهبود كيفيت زندگي ساكنان محلي در مناطق گردشگري از طريق بهينه سازي منافع اقتصاد محلي، حفاظت از محيط طبيعي و انسان ساخت و فراهم آوردن تجارب مناسب براي بازديدكنندگان است. اين امرمستلزم توجه نظام‌مند به ابعاد فني، اجتماعي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي، تاريخي و زيست محيطي، در حركت به سوي استفاده از جاذبه‌هاي گردشگري مطابق با نياز امروز و حفظ و ماندگاري اين منابع براي آيندگان است. شهرها به علت جاذبه‌هاي تاريخي و فرهنگي، غالباً مقاصد گردشگري مهمي به حساب مي‌آيند؛ بنابراين، حجم زيادي از امكانات گردشگري از جمله محل سكونت، سرو غذا، ارتباطات حمل و نقل، و ساير خدمات گردشگري در شهرها واقعند. شهر اصفهان با توجه به توان بالاي گردشگري شهري همواره مورد توجه علاقه‌مندان داخلي و خارجي بوده است. از اين رو براي توسعه ي گردشگري و نيز پايداري گردشگري شهري نيازمند به برنامه‌ريزي و مديريت بهينه بهره‌برداري از فضاهاي گردشگري شهري است. در اين پژوهش اثر برخي شاخص هاي اجتماعي مانند كيفيتخدماتگردشگري، سامان دهيفضاهايگردشگري، مديريتفضاهايگردشگري و هم چنين قيمتخدماتگردشگري بر توسعه و پايداري گردشگري شهر اصفهان بررسي شده است. نتايج حاكي از آن است كه شاخص مديريت فضاهاي گردشگري با ضريب 76/0 درصد بيشترين و بهاي خدمات گردشگري با ضريب 63/0 درصد كمترين سهم را نسبت به ديگر متغيرها در توان تبيين توسعه گردشگري شهر اصفهان داشته اند.

Tourism has long been developed in various forms in human society on the basis of individual’s motivations and/or the principle of travelling and movement. Fundamental changes in tourism can be traced to the industrial revolution which brought about a huge change in life and transportation systems. Currently, tourism activities are regarded as the fourth part of human activity after agriculture, industry and services. Sustainable tourism management seeks to improve the quality of life of local residents in tourist regions through optimizing local economic benefits, protecting the natural environment and providing good experiences for visitors. This requires systematic attention to the technical, cultural, political, economic, historical and environmental aspects in the move toward the use of tourist attractions in accordance with the current needs and preservation and sustainability of such resources for future. Due to historical and cultural attractions, cities are often considered as important tourism destinations. Thus, a large amount of tourism facilities including residence, food, transportation links and other tourism services are situated in cities. Isfahan, due to its high capacity of urban tourism has always been of interest to both internal and external stakeholders. Hence in order to develop tourism and for sustainable urban tourism, there is a need for planning and optimal management of utilization of urban tourism spaces. In this study, the effect of price indexes of tourism services, the quality of tourism services, organization of tourism spaces and management of tourism spaces on the development and sustainability of tourism in Isfahan have been investigated. Results showed that management of tourist areas with the rate of 0.76% and the prices of services with the rate of 0.63 had the highest and lowest share, respectively, compared with other variables in explaining the development of tourism in Isfahan.