توسعه پايدار و اشتغال در گردشگري روستايي نمونه موردي شيلات پالنگان

Sustainable Development and Occupation Status in Rural Tourism: Case Study; Shilan Village, Palangan

يكي از زمينه هاي توسعه روستايي گردشگري روستايي مي باشد كه مي تواند فرصت ها و امكاناتي را بويژه براي اشتغال و درآمد روستاييان فراهم سازد و نقش مهمي در احيا و نوسازي و باز زنده سازي نواحي روستايي ايفا نمايد. گردشگري را مي توان رو به رشد ترين صنعت اشتغال زا در دنيا دانست، كه در حال تبديل شدن به يكي از اركان اصلي اقتصاد تجاري جهان است. در واقع برنامه ريزان و سياستگذاران توسعه گردشگري را به عنوان يكي از اركان اصلي توسعه پايدار بيان مي كنند. صنعت گردشگري زمينه رشد فوق العاده اي در مناطق روستايي دارد. گردشگري روستايي امروزه يكي از بخش هاي مهم فعاليتهاي اقتصادي محسوب مي شود. روستاها و ساكنين آن از به دو صورت با صنعت توريسم در ارتباط هستند، در مرحله اول: محيط هاي روستايي به عنوان اماكن ييلاقي محل مناسبي براي گذراندن اوقات فراغت توريست ها و بويژه جهانگردان داخلي به شمار مي آيند و در مرحله دوم: توليدات آنها اعم از مواد خوراكي و صنايع دستي به توريست ها عرضه مي شود و اين موارد از عواملي هستند كه به اقتصاد معيشتي آنها كمك مي كند. اين مقاله از طريق مطالعه كتابخانه اي و بررسي ميداني در مورد روستاي پالنگان در كردستان، ضمن معرفي زمينه اشتغالات كوچك و متوسط در بخش گردشگري روستايي، استراتژي و راهكارهاي كاربردي را در خصوص نحوه مديريت و توسعه اقتصادي به شكلي كه بيشترين منافع حاصل از حضور گردشگر را براي ساكنان روستايي در پي داشته، دنبال مي كند. در نتيجه مي توان با برنامه ريزي اصولي و مناسب و شناسايي مزيت ها و محدوديت هاي گردشگري روستايي، نقش موثري در توسعه اين مناطق و در نتيجه توسعه ملي و تنوع بخشي به اقتصاد ملي ايفا نموده و زمينه اشتغال زايي را در روستاها ايجاد خواهند نمود. توسعه اين صنعت كه با هزينه قابل توجهي همراه نيست، در حاشيه خود باعث توسعه كسب و كار هاي فراوان، افزايش در توليد و توزيع و حل مشكل نيروي كار اضافي خواهد شد، و نيز موجب تنوع سازي اشتغال و افزايش درآمد روستايي، و پاسخگويي به تقاضاي مربوط به صنايع و هنرهاي دستي روستايي، اشاعه فرهنگ بومي و منطقه اي و ملي، خوداتكايي در عرصه توليد و اقتصاد و توسعه فرهنگ كار جمعي از طريق شبكه هاي توليدي و خدماتي خواهد شد.

Rural tourism is one of the grounds for rural development which can provide opportunities for occupation and revenue in villages while playing a role in the revival and regeneration of rural areas. Tourism is turning into the main foundation of trade economics of the countries and is regarded as the most significant occupation industry. Villages and rural residents are related to tourism in two aspects; rural environments are considered to be suitable places for visitors to spend their time and the rural products can be sold directly to visitors which can increase the direct revenue of villagers while maintaining the rural handicrafts alive. On the other hand, cultural interactions and ecological threats have been enumerated as two barriers on the way of tourism development in rural areas. Tracing sustainable development in such areas can be seen in two sectors of economics and culture. This paper, based on library and field studies, in practically introduces rural tourism. It provides strategies about the management of economic institutions in a way to provide the greatest profits for villagers. The conflict management can be applied to make a balance between challenges of development and overutilization in different parts of tourism. On the other hand, the paper suggests some solutions for the development of small industries such as handicrafts skills in order to increase the villagers` revenues in domestic business.