ادله فقهي منع به‌كارگيري سلاح‌هاي هسته‌اي (با رويكرد حقوق بشردوستانه محيط زيست)

Juridical Arguments for Prohibition of Using Nuclear Weapons According to Humanitarian Environmental Rights

وجود جنگ افزارهاي غيرمتعارف، تهديدي براي صلح و امنيت بين‌المللي است، اين تهديد شامل بشر و محيط زيست اوست. در صورت بروز مخاصمات، طرف هاي درگير موظف به پاسداشت قواعدي هستند و نمي توانند هر نوع جنگ افزاري مانند سلاح‌هاي‌غيرمتعارف و هسته اي را عليه طرف مقابل به‌كارگيرند؛ زيرا سلاح هاي هسته اي با توجه به قدرت تخريبي زياد و ويژگي هاي منحصر به فرد خود، باعث نقض قواعد حقوق بشردوستانه شده و محيط زيست انسان‌هاي موجود و نسل هاي آينده را نابود مي‌كند. علي رغم ويرانگري اين سلاح ها، حقوق بين‌الملل عرفي در خصوص به‌كارگيري سلاح‌هاي هسته اي ساكت مانده است، اما از ادله معتبر فقهي فقه اماميه و تنقيح مناط و نظريه‌هاي فقهي، حرمت به‌كارگيري سلاح هاي هسته اي به علت جلوگيري از تخريب محيط زيست قابل استنباط است.

Non-conventional weapons are threats against international peace and security. This threat is against both human beings and their environment. When there are military conflicts, parties involved are obliged to observe some rules and are not allowed whatever weapon (such as non-conventional and nuclear weapons) against their enemies; for, nuclear wepaons, because of their high destroying power as well as other characteristics, violate rules of humanitarian law and destroy environment of the present and future generations. In spite of the destroying power of these weapons, conventuional international law is silent about using them. From valid arguments provided by Imami jurisprudence, the emendation and refinement of the ratio legis, and juridical theses, prohibition of using nuclear weapons to prevent destruction of environment may be inferred.