بررسي تاثير مباني نفس‌شناسي صدرالمتالهين بر وحي‌شناسي وي

A Study of the Effect of Mulla Sadra’s View of the Soul on his View of Revelation

صدرالمتالهين شيرازي نظام حكمت متعاليه و بتبع آن، نفس‌شناسي خود را بر پايه مباني و اصولي استوار كرده كه پيش از او به آنها بعنوان مباني زيربنايي يك انديشه فلسفي كمتر توجه شده است. حركت جوهري نفس از ماده تا ملكوت، تشكيك وجود و ذومراتب بودن نفس، جايگاه عالم خيال و نيز اتحاد نفس با عقل فعال از زمره اين اصول اساسي در نفس‌شناسي صدرايي بشمار ميروند. در اين نوشتار، به بررسي جايگاه اصول و مباني علم‌النفس ملاصدرا و تاثير بنيادين آن در شناخت وحي و تبيين فرايند آن پرداخته شده است. از جمله نتايج اين اصول و مباني ميتوان به كلامي بودن وحي، غيرشخصي بودن آن، خطاناپذيري، همراستايي وحي با عقل و انقطاع‌ناپذيري آن اشاره نمود.

Mulla Sadra based his Transcendent Philosophy and psychology on some principles which, before him, had not received much attention as fundamental principles of a school of philosophy. The trans-substantial motion of the soul from matter to kingdom, gradation of existence and the gradedness of the soul, the place of the world of imagination and the union of the soul with the Active Intellect are among these basic principles in Sadrian psychology. In this article, the writers explore the place of Mulla Sadra’s psychological principles in the knowledge of revelation and explanation of this process, as well as their impact on this field. From among the consequences of these principles we can refer to the kalami nature of revelation, its being impersonal and error-free, its being parallel with the intellect, and its continuity.