بررسي شرايط امكان تحقق حقيقت مكان و سكني گزيدن

A Survey on the Possibility of Existence of the Truth of Place and Dwelling

مكان به عنوان يكي از مفاهيم پايه در معماري و شهرسازي از طريق معماري به عنوان هنر آشكار ميشود. مبناي نظري اين مقاله انديشه «مارتين هايدگر» فيلسوف و پديدارشناس آلماني (1976-1889) است. بر اين اساس برآنيم تا دريابيم مكان چگونه آشكار ميشود و هنر (در اينجا معماري) اساساً چه نقشي درآشكارگي مكان ايفا ميكند؟ در روزگار مدرن توجه به گوهر مكان به فراموشي سپرده شده و مكان به امري كمي تنزل يافته است. با استفاده از روش تحقيق پديدارشناسي هرمنوتيك براي آشكار كردن و رسيدن به حقيقت مكان سراغ هنر مي رويم. از ديدگاه هايدگر در هنر حقيقت آشكار ميشود؛ چرا كه هنر يكي از طرق اساسي تحقق حقيقت به معناي نامستوري است. بر همين اساس هنر معماري هنري است كه ميتواند مكان را به عنوان يكي از اركان خود، نامستور و آشكار كند. معماري به واسطه «ساختن»، خصوصيات يك محيط را عيني مي سازد و فضاي خالي را به مكاني غني براي رسيدن به هدفي به نام سكني گزيدن، تبديل ميكند. معماري به عنوان هنر چيزي را بازنمايي نميكند، بلكه حقيقت مكان را حاضر و ديدني ميسازد. هدف اصيل معماران اين است كه مكان را در نسبت با نوع هستي آدمي به عنوان وجود در جهان آشكار كنند و بيمكاني روزگار مدرن را كمرنگ نمايند. در اين مقاله ابتدا ديدگاه هايدگر پيرامون كار هنري تبيين ميشود و سپس در يك مطالعه تطبيقي تاثير اين ديدگاه در آشكار شدن مكان در معماري در مقام هنر مورد بررسي قرار مي گيرد.