وحدت مقسمي ماهيت سِعي به تبع اصالت وجود

Divided unity of expanded quiddity as a consequence of fundamentality of being

در مورد نحوه تقسيم بندي اعتبارات مختلف ماهيت و همچنين نحوه تحقق اين اعتبارات، مباحثي تفصيلي در فلسفه مطرح شده است، ولي بر اساس نظر غالب، كلي طبيعي به عنوان مقسم و ساير اعتبارات آن به عنوان اقسام قلمداد مي‌شود. در مورد نحوه تحقق آنها نيز گرچه بر سر وجود افراد جسماني براي يك ماهيت جوهري توافق وجود دارد، اما بر سر وجود فردي عقلي كه از آن تعبير به مثال عقلي و افلاطوني مي‌شود اختلاف نظر وجود دارد، ليكن به نظر مي‌رسد همانگونه كه عارفان در يك تفاوت بنيادين در تقسيمات وجود، وجود لابشرط مقسمي را به عنوان حقيقت وجود معرفي مي‌نمايند و تمامي اقسام وجود را مظاهر آن قلمداد مي‌كنند؛ در مورد ماهيت نيز بتوان چنين مسير تحولي را پيمود. به اين صورت كه با پيگيري لوازم وجود فرد عقلي ماهيت جوهري نشان داد كه ساير اعتبارات ماهيت در قبال اين حقيقت عقلي به منزله فروع و ظهورات آن مي‌باشند و لذا سبب تعدد حقيقي افراد ماهيت نمي‌شوند.