بررسي وضعيت كنشپريشي دهاني و كلامي و ميزان ارتباط اين دو اختلال در افراد مبتلا به سكته مغزي نيمكره چپ

Examining oral and verbal apraxia and their relationship in left brain- damaged stroke patients

زمينه و هدف: از آن جا كه برخی بيماران مبتلا به سكتۀ نيمكرۀ چپ هر دوی كنش پريشی دهانی و كلامی را باهم نشان می هند ولی برخی ديگر فقط يكی از آنها را نشان می دهند يا هيچ كدام را ظاهر نمی كنند، مطالعه ‌ حاضر با هدف بررسی شدت و رابطه كنش ‌ پريشی دهانی و كلامی در بيماران مبتلا به سكته مغزی نيمكره چپ صورت گرفته است.  روش بررسی: در اين پژوهش توصيفی-تحليلی از نوع مقطعی 20 بيمار بزرگسال مبتلا به سكته ‌ ی مغزی نيمكره چپ نوع ايسكمی شامل 12 مرد و 8 زن با دامنه سنی 35 تا 73 سال (9/11 ± 68/60) به روش نمونه گيری در دسترس انتخاب شدند . آزمون كنش ‌ پريشی دهانی جهت بررسی تقليد جسچرهای دهانی استفاده شد و ميزان كنش ‌ پريشی گفتاری با يك تكليف توليد گفتار سنجيده شد. داده ‌ ها با روش آزمون ‌ ها ‌ ی ناپارامتری من ‌ ويتنی، كروسكال – واليس و تحليل همبستگی پيرسون/ اسپيرمن بررسی شدند.  يافته ‌ ها: چهار نفر كنش ‌ پريشی دهانی غالب داشتند، دوازده نفر كنش ‌ پريشی كلامی غالب و 4 نفر هر دو نوع كنش پريشی را با شدت های يكسان نشان دادند. همبستگی معنی ‌ داری بين كنش ‌ پريشی دهانی و كلامی وجود نداشت (899/0 P = ).  نتيجه ‌ گيری: با توجه به يافته ‌ های فوق به نظر می ‌ رسد كه الگوی هم ‌ رويدادی پيش­بيني­پذيری بين دو نوع كنش ‌ پريشی دهانی و كلامی وجود ندارد. عليرغم نوع ضايعه ‌ ی ايسكمی كه منجر به آسيب مناطق عصبی مجاور می ‌ شود، نيمی از بيماران بين كنش پريشی دهانی و كلامی گسيختگی نشان دادند. اين گسيختگی را می توان از شواهد يك مدل پيمانه ای تكليف- ويژه در نظر گرفت كه كنترل حركات دهانی غير كلامی را مستقل از كنترل حركتی گفتار در نظر می گيرد. كليد واژه ‌ ها: كنش ‌ پريشی، كنش ‌ پريشی دهانی، كنش ‌ پريشی كلامی، كنش ‌ پريشی دهانی غالب، كنش ‌ پريشی كلامی غالب

Back ground and Aim: Some left brain- damaged stroke patients display both oral and verbal apraxia, while others may appear to have one or none of them. So the present study was focused on investigating the severity and relationship of oral and verbal apraxia in these patients.   Materials and Methods: In this cross sectional descriptive-analytic study, 20 left hemisphere damaged patients due to a single ischemic CVA (8 women, 12 men) with an average age of 60.68 years (range, 35-73) were recruited using convenience sampling. An oral apraxia task was applied to examine imitation of oral motor gestures, and the verbal apraxia was tested by a speech production task. Data were analyzed by U Mann-Whitney, Kruskal-Wallis and Pearson correlation.   Results: Analysis of data revealed that 4 patients showed prominent oral apraxia, 12 patients suffered from prominent verbal apraxia and 4 had a combination of both types with relative equal severities. No significant correlation between oral apraxia and verbal apraxia was observed (p= 0.899).   Conclusion: According to the findings, the co-occurrence pattern of oral and verbal apraxia seems not to be a predictable one. Despite of the fact that ischemic lesions lead to damage of neighboring neural substrates, half of the patients revealed dissociation of oral and verbal apraxia. This dissociation may be interpreted as an evidence of a modular task-specific neuromotor control system , which considers non-speech oral movement control independent of speech motor control .   Key words: Apraxia, Oral apraxia, Verbal apraxia, oral apraxia prominence, Verbal apraxia prominence