بررسي مولفه عمودي نيروي عكس العمل زمين در افراد كوپر و غير كوپر فاقد رباط صليبي قدامي در حين راه رفتن با استفاده از دستگاه پدوباروگراف

An investigation into the vertical ground reaction force status in the coper and non-coper ACL-deficient knee subjects during walking on level ground

زمينه و هدف: مروری بر مقالات حاكی از تغيير ميزان مولفه عمودی نيروی عكس العمل زمين در زانوهای دچار پارگی رباط صليبی قدامی می باشد ولی نحوه دقيق آن در زانوهای اين افراد مشخص نمی باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقايسه ای ميزان اين نيرو در زانوی دچار پارگی كامل رباط صليبی قدامی و زانوی بظاهر سالم اين افراد از هر دو نوع كوپر و غير كوپر و مقايسه آنها با افراد نرمال می باشد. روش بررسی : در اين مطالعه نيمه تجربی، 16 بيمار دچار پارگی كامل و يكطرفه رباط صليبی قدامی (8 نفر كوپر و 8 نفر غير كوپر) و نيز 16 فرد سالم (8 نفر همگن با كوپر ها و 8 نفر همگن با غير كوپر ها) بعنوان گروه كنترل تحت مطالعه قرار گرفتند. كليه نمونه ها با پای برهنه و با سرعت دلخواه و در يك مسير 6 متری از روی صفحه دستگاه پدوباروگراف مدل زيريس عبور كردند. نمونه ها طوری عبور كردند كه يكبار پای سالم و دفعه ديگر پای صدمه ديده روی صفحه پدوباروگراف قرار گيرد. افراد سالم نيز طوری عبور كردند كه پای همگن شده با پای نمونه ها بر روی صفحه دستگاه قرار گيرد. تستها آنقدر تكرار شد تا از هر نمونه 5 تست صحيح بدست آيد. معيارهای مورد بررسی در اين مطالعه شامل حداكثر نيروی F1Z, F2Z, F3Z در مولفه عمودی نيروی عكس العمل زمين و نيز زمان طی شده تا اين اجزاء و نيز كل زمان استانس پای مورد تست بود. يافته ها : نتايج تحقيق حاكی از كاهش معنی دار جزء F1 مولفه عمودی نيروی عكس العمل زمين فقط در افراد غيركوپر بود. (008/0= P ) در مورد زمان رسيدن به حداكثر اجزاء مولفه عمودی زمين، هيچ تفاوتی بين افراد سالم و بيمار و نيز بين پاهای دچار پارگی رباط و پاهای بظاهر سالم ديده نشد (05/0 < P ) ولی زمان استانس در افراد غير كوپر بطور معنی داری نسبت به افراد كوپر افزايش داشت (005/0= P ). نتيجه گيری: كاهش جزء نيروی F1Z در مولفه عمودی عكس العمل زمين كه در اولين مرحله از تماس پا با زمين رخ می دهد بهمراه افزايش زمان استانس آنهم فقط در افراد غيركوپر حاكی از عدم اتخاذ استراتژی مناسب اين بيماران برای تحمل فشار زياد در مرحله ابتدای راه رفتن و تحمل وزن می باشد. در حاليكه افراد كوپر با اتخاذ استراتژيهای ديگری توانستند خود را با نيروی مرحله ابتدای راه رفتن تطبيق داده و تقزيباٌ شبيه افراد نرمال تحمل وزن نمايند. كليد واژه ها : مولفه عمودی نيروی عكس العمل زمين، زمان رسيدن به مولفه های نيروی عمودی عكس العمل زمين، ، افراد كوپر و غير كوپر دچار پارگی رباط صليبی قدامی، سيستم پدوباروگراف

Background and Aim: An immaculate review of the literature reveals some changes on the vertical ground reaction force (VGRF) in ACL deficient knee subjects. However, the details are not clear yet. The current study aimed to study these changes in the ACL-deficient and apparently healthy knees of the coper and non-coper ACL-deficient knee subjects in comparison with the normal knees. Materials and Methods: Sixteen unilateral ACL-torn subjects included 8 copers and 8 non-copers were recruited in this quasi-experimental study and were compared with 16 normal knee subjects (8 subjects matched to each coper and non-coper groups). All subjects walked barefoot and with their preferred speed in a 6-meter walkway and placed their wanted foot on the platform of a Zebris pedobarograph tool. The patients were asked to place their injured and healthy feet separately on the platform. The control group placed their foot matched to the ACL-deficient legs on the platform. The testes were repeated so much to have five acceptable trials. The outcome measures included the peak F1Z, F2Z, F3Z of the vertical ground reaction force values and the times to reach these peak values as well as total stance time of the tested feet. Results: The results showed only a significant lower F1Z value in the non-coper ACL-deficient knee subjects (p=0.008). No significant changes were shown in the F2Z, F3Z or the times reach to F1Z, F2Z and F3Z values (p>0.05). The stance time of the coper ACL-deficient knee subjects increased significantly in the non-coper ACL-deficeint knee subjects when compared to the coper and healthy knees (p=0.005). Conclusion: The reduced F1Z of the vertical ground reaction force at initial contact as well as increased total stance time seen only in non-coper ACL-deficient knee subjects reveals inadequate compensatory mechanism in these patients as a counter force stress at initial contact and weight bearing. However, the coper ACL-deficient knee subjects compensated these forces with good strategies and walked very similar to the control group. Keywords: Vercial ground reaction force (VGRF), Time to peak vertical ground reaction force components, Coper & non-coper ACL-deficient knee subjects, Pedobarography.