اثر آنژيوتانسين II در هسته پاراونتريكولار در تشديدآسيب ايسكمي- پرفيوژن مجدد كليه

Angiotensin II of paraventricular nucleus is exaggerated the renal ischemia-reperfusion injury

زمينه و هدف: فعاليت عصب سمپاتيك در نارسايی كليوی افزايش می‌يابد و هسته پاراونتريكولار هيپوتالاموس محل مركزی مهمی برای فعاليت عصب سمپاتيك است. در ضمن اين هسته محتوی گيرنده‌های آنژيوتانسين II نيز می‌باشد. هدف اين مطالعه بررسی اثرات آنژيوتانسين II در هسته پاراونتريكولار هيپوتالاموس در آسيب ايسكمی- پرفيوژن مجدد كليه و ارزيابی فعاليت عصب سمپاتيك كليه Renal Sympathetic Nerve Activity (RSNA) بود. روش بررسی: اين مطالعه تجربی در سال 1391 در گروه فيزيولوژی دانشگاه علوم پزشكی تهران انجام پذيرفته است، در اين مطالعه يك هفته پيش از القای ايسكمی پرفيوژن مجدد كليه در موش‌های صحرايی نر نژاد Sprague-Dawley، كانولی در هسته پاراونتريكولار راست به منظور تزريق آنژيوتانسين II (3، 30 و 300 نانوگرم) تعبيه گرديد. سپس نفركتومی راست انجام شد، يك هفته بعد آسيب ايسكمی- پرفيوژن مجدد كليه توسط كلامپ كردن شريان كليوی چپ به مدت 45 دقيقه و پرفيوژن مجدد به مدت سه يا 24 ساعت القاء شد. ميزان آسيب كليوی، فعاليت عصب سمپاتيك كليه و شاخص‌های استرس اكسيداتيو در هسته پاراونتريكولار ارزيابی شدند. يافته‌ها: تزريق دوزهای فارماكولوژيك آنژيوتانسين II در هسته پاراونتريكولار، منجر به تشديد آسيب ايسكمی-پرفيوژن مجدد كليه به صورت افزايش در ميزان كراتينين پلاسما و BUN (05/0P<) و بدتر شدن وضعيت بافتی كليه شد. با افزايش دوز آنژيوتانسين II وضعيت عملكردی و بافتی كليه بدتر شد. افزايش RSNA و افزايش فعاليت آنزيم سوپر اكسيددسموتاز و سطح مالون دی‌آلدهيد در هسته پاراونتريكولار (05/0

Background: The renal sympathetic nerve activity (RSNA) is enhanced in renal failure. Paraventricular nucleus in hypothalamus is an important central site to regulate sympathetic activity. There are angiotensin II (Ang) II receptors in this nucleus. The aim of this study was to evaluate the effects of angiotensin II in hypothalamic paraventricular nucleus (PVN) on renal ischemia-reperfusion injury and RSNA. Methods: This study was done at 2013 in Physiology department of Tehran University of Medical Sciences. One week before the induction of renal Ischemia-Reperfusion (IR) in Sprague-Dawley rats, a cannula was inserted into the right PVN for microinjection of different doses of Ang II (3, 30, and 300 ng). Then right nephrectomy was done. After one week recovery, renal IR injury was induced by clamping the left renal artery for 45 minute and then reperfusion for 3 or 24 hour. Ten minutes before the induction of renal ischemia-reperfusion, administration of different doses of angiotensin II were done in different groups. In all animals, left renal sympathetic activity was recorded before and during renal ischemia. After 3 or 24 hours reperfusion the blood, kidney and brain were collected to assay renal function and histology and oxidative stress indices Superoxide Dismutase, SOD and Malondialdehyde, MDA) in PVN. Results: Administration of different pharmacological doses of angiotensin II into PVN exaggerated the renal IR injury. Angiotensin II in different doses increased the plasma creatinine and BUN levels and renal histological markers in comparison to renal IR in-jury (P<0.05). Angiotensin II had detrimental effects on RSNA and oxidative stress in-dices Super Oxide Dismutase (SOD) and Malondialdehyde (MDA) in PVN as the dose was increased (P<0.05). Conclusion: These data showed that the PVN is a responsive site for central Ang II-induced damage in renal IR injury. We suggested the central effects of Ang II in the PVN on renal IR injury are mediated by oxidative stress in the PVN, and the peripheral effects by a sympathetic pathway.