ارتباط احساس محروميت نسبي با همبستگي اجتماعي بين جوانان شهر تهران

Relation between feeling relative deprivation with social consensus in Tehran

همبستگي اجتماعي بر هماهنگي و هم ‏آوايي افراد يك جامعه درباره موضوعي مشخص دلالت دارد. چنان‏چه افراد جامعه‌اي درباره اصول و قواعد اجتماعي خود به توافقي جمعي دست يابند، آن جامعه به همبستگي اجتماعي يا توافق دست يافته است. در اين پژوهش، محروميت نسبي يكي از عوامل مهم و موثر بر همبستگي اجتماعي به‌شمار مي‌رود. براي بررسي ارتباط بين دو مفهوم احساس محروميت نسبي و همبستگي اجتماعي بين جوانان شهر تهران، پرسشنامه‎‏اي با سه بخش براي سنجش همبستگي اجتماعي، احساس محروميت نسبي و ويژگي‏هاي جمعيت ‏شناختي پاسخگويان تدوين و بين نمونه‏اي با تعداد384 نفر (محاسبه براساس فرمول كوكران) پخش شد. اين نمونه‌ها از مناطق 6، 10 و 17 شهر تهران انتخاب شدند. آزمون فرضيه‌ها، ارتباط بين متغيرهاي جنس و اشتغال با همبستگي اجتماعي را تاييد كرد اما متغيرهاي سن، تاهل، تحصيلات و منطقه سكونت بي‌ارتباط با همبستگي اجتماعي بودند. آزمون فرضيه‌هاي اصلي پژوهش نيز ارتباطي معكوس بين دو احساس محروميت ادراكي و نسبي با همبستگي اجتماعي را نشان مي‏دهد؛ بدين معنا كه هرچه درك و احساس پاسخگويان از سطح محروميت خود در مقايسه با ديگران بيشتر باشد، اندازه همبستگي در جامعه كاهش مي‏ يابد.

Social consensus is implying on harmony and unison of people in a particular subject. In other words, if people in a society, achieve a collective agreement about their social rules and principles, that community has achieved to social consensus. In this research, feeling relative deprivation is imagined to be effect on social consensus. To examine the relationship between two concepts social consensus and feelings of relative deprivation in the youth of Tehran, the questions were formulated in the three parts for measuring of concepts of social consensus, feeling relative deprivation and background variables. Then the questionnaires were distributed among Sample population. The sample size were 384 people of Tehran population that it was calculated by the formula Cochran. This population were selected from 6, 10 and 17 Tehran regions. The results of us project showed that there are significant relationship between variables of sex and job with social consensus, while variables of age, marital status, education and location of live have not significant relationship with social consensus. Moreover, results showed that feeling relative deprivation is related and its dimension with social consensus, too; this means that if the respondentsʹ perceptions and feelings reduce from its deprivation levels in comparison with others, the social consensus increase.in society, and vice versa. Key words: Discipline, Social consensus, The reference group inequality, Feelings of relative deprivation.