بررسي و مطالعه ي سير شكل گيري منظومه هاي عرفاني– عاشورايي درادبيات فارسي تاعصرقاجار

ظهور منظومه هاي ويژه ي عرفاني _ عاشورايي، در عصر قاجار به عنوان شاهكارهايي ادبي هستند كه سرايندگانشان با نگرشي عرفاني كه بخش اعظمي از ادب و شعر فارسي را در بر گرفته؛ به شرح واقعه ي عاشورا كه خود دريايي از معارف ديني شيعيان را دربر مي گيرد؛ پرداخته اند. پس بررسي، مطالعه و تبيين سير شكل گيري آن ها در گستره ي تاريخ ادب فارسي جهت غنا بخشيدن به آموزه هاي عرفان ناب اسلامي شعر و ادب فارسي و فرهنگ عاشورايي از اهمّيت خاصّي برخوردار است. هدف اصلي اين مقاله بررسي و شناسايي اين سير از آغاز تا عصر قاجار كه دوران ظهور و ترويج اين نوع از منظومه هاي عاشورايي است مي باشد و در پايان با تحليل اطّلاعات با روش تحليل محتوا پرداخته در نتيجه گيري به فعال بودن سير شعر عاشورايي با حركتي متعالي در طول تاريخ تا عصر مورد مطالعه اذعان شده است.