تاثير القران في الادب العباسي الاول

شعر در زمان جاهليت جايگاه خاصي داشته، و غالباً شعر در خدمت قبيله و افراد آن بوده اما شعر در صدر اسلام به خدمت دين در آمد و وسيله اي براي تبليغ و تاييد دين شد سپس در عهد اموي شعر به دو قسم سياسي و غير سياسي در آمد . زماني كه لهو و لعب در اين دوران به اوج رسيد ، شعر هم حالت غنا و لهو را به خود گرفت و شعر معمولاً در وصف جنگها و نبردها بود . اساساً اسلام و قرآن تاثير واضح و روشني بر ادبيات فجر اسلام و عصر اموي نداشت،تغيير اساسي و بنيادي در دوره عباسي نمايان شد. شعرا و نويسندگان در بنيان فرهنگ قرون اوليه اسلام نقش بزرگي را ايفا كردند بطوري كه جلوه هاي قرآني وحديثي درآثارهر كدام ازايشان در تمام قالبهاي ادبي به منظور خاصي متجلي گرديد.ابوالعتاهيه در اشعارش زياد از مفاهيم قرآني استفاده كرد بدون اينكه خود آيه را ذكر كند.