تعاليم اخلاقي زرتشت و نقش آن در رفتار ايرانيان باستان

تمامي اديان الهي، انسان را دعوت به نيكوكاري و اخلاق خوب كرده اند. نيكوكاري در اديان روشي بوده است براي پيشگيري از وقوع جرم و جنايت. در واقع اديان به اين مهم دست يافته بودند كه با تاكيد بر نيكي و خيرخواهي مي توان انسانها را متوجه ساخت كه در برابر رفتار خود مسيول هستند. در دين زرتشت، به-ويژه كتاب گاتها، نيز توجه زيادي به تعاليم اخلاقي و رفتار انسان دوستانه شده است. در تعاليم اخلاقي زرتشت، زندگاني يك مبارزه ي دايمي بين بدي و نيكي است و ما بايد مادام العمر پشتيبان راستي و درستي بوده و بر ضد زشتي بستيزيم. در واقع اصول مذهب زرتشت (گفتار نيك، كردار نيك، پندار نيك)، اركان محكم بناي روحانيت مي باشد كه شخص را از جميع رذايل و قبايح دور ساخته و به عالم حقيقت نزديك مي سازد. تعاليم اخلاقي زرتشت در گاتها تاثير زيادي در رفتار و منش ايرانيان باستان داشت. به گونه اي كه به تصديق اكثر منابع تاريخي، در دوره ي هخامنشيان، ايرانيان در راستي و درستي ضرب المثل عالميان بودند. در اين مقاله سعي شده است با استناد به منابع، به ويژه گاتهاي زرتشت به اين موضوع پرداخته شود.