عرصه هاي مداراي عارفانه در آثار سعدي

در يكي از بزرگان ادب فارسي كه مي توان شواهد بسيار و حتي بيش از ديگر ادبا از « مداراي » او به دست داد ، سعدي است . او « مدارا » را با تعابير گوناگوني از جمله تحمل ، سهلي و نرمي و .... به كار برده است . جهان سعدي دنياي آرماني مطلوب است . اين شاعر بزرگ در آثارش به بيان ويژگي هاي اخلاقي ، انساني پرداخته و مي توان او را به نوعي نمونه ي معلم اخلاق عملي دانست . در اين مقاله كوشش شده بازتاب عرصه هاي انديشه ي اخلاقي ، عرفاني « رفق و مدارا » در آثار منثور و منظوم سعدي مورد بررسي قرار گيرد ، كه نشان مي دهد « رفق و مدارا » دو صفت بارز سعدي بوده است كه در عرصه عقيدتي ، اخلاقي و اجتماعي مطرح مي شود و از ديدگاهش همه گروه هاي جامعه به جز ظالم و مردم آزار به عنوان يك انسان ، مورد احترام مي باشند .