"هانتولوژي" به عنوان پارادايم نوين هستي شناسي ديني

آثار و انديشه هاي فلسفي الهيات مدرن به حركت و تغييري در هستي شناسي منجر شده اند. الهيات مدرن و فلسفه دين امروزه بيش از هر زماني به مفهوم تازه و داراي پايايي و روايي از هستي شناسي نياز دارد. مقاله حاضر به تبيين مفهوم هانتولوژي در فلسفه و ارتباط آن با الهيات و هستي شناسي ديني مي پردازد. دريدا براي واژگون سازي و در هم تنيدن نسبت هاي تفاوت محور در هستي شناسي به تراشيدن واژه اسرار آميز هانتولوژي (hauntologie) اقدام مي كند، واژه اي كه از هر دو واژه هستي شناسي و تفاوت هاي موجود در آن مشتق شده است و به صورتي هم زمان هر دوي اين مفاهيم را در خود دارد. واژه دريدا در حقيقت ترفند و شعبده اي خردمندانه است كه در خود پرده از اساس هستي شناسي بر مي دارد: واژه اي كه به پس- تصوير ها يا آثار شبح گون به جا مانده از انديشه هستي شناسي اشاره دارد، اشباحي در انديشه هستي شناسي كه به پايه و فونداسيون پيشيني اين انديشه بدل شده است- وضعيتي كه در آن، هانتولوژي يا هستي(شبح)شناسي مقدم و جلوتر از هستي شناسي ايستاده است.