ابزار آفرينش تصاوير شاعرانه در قالب زبان جمال‌‌شناسي

چكيده شاعران بزرگ با استفاده از واژه‌هايي كه در اختيار همه اهالي يك زبان است، تصوير‌هاي زيبا و بديعي مي‌آفرينند. واژه‌ها براي شاعر هم‌چون رنگ‌ها براي نقاشان و سنگ‌ها براي پيكرتراشان است. آثار نقاشان و پيكر تراشان با حس بينايي قابل درك است. اما دنياي تخيل شاعران در بستر واژه‌ها پنهان است و مهارت زيادي نياز است تا آن را تماشا كنيم. در اين مقاله به مهم‌ترين ابزار درك جمال شعر اشاره شده است و اين نتيجه حاصل آمده است كه خواننده شعر براي درك تصاوير و جمالِ عروسِ شعر بايد به راز و رمزهاي هنرآفريني‌هاي شاعران آگاهي يابد و گرنه شعر در نظر او لذّت يك نثر ساده را هم نخواهد داشت و دنياي رنگين خيال شاعران براي او بياباني خشك خواهد بود. نكته ديگر اين كه اين تصويرسازي‌ها و تخيّلات شاعرانه در احياي زبان و توسعه واژگان آن نقش فراواني دارد.

Abstract What an impressive and pleasant moment is it when we find ourselves as audience with Hafiz, Sa’di, Mowlavi, Ferdowsi, … and through their poem we observe their impression and imagery world. Using the same words which are available to all the people of a language, the great poets create beautiful and innovative scenes. For a poet, the words are the same as the paints for the artists and the stones for the sculptors. The artists and sculptors works are understandable through visual sense. But the poets’ world of imagery is hidden in between the words, and it requires a great skill to be observed by us. This article illustrates the most important tools in poem aesthetics. Key Words poem aesthetics, the language structure, application of figurative language