بررسي تاثير آموزش مبتني بر شواهد بر خودكارامدي دانشجويان پرستاري

Effect of Evidence-Based Education on Nursing Studentsʹʹ Self-Efficacy

زمينه و هدف: خودكارامدي نقش مهمي را در به كارگيري دانش و مهارت‌هاي باليني ايفا مي‌كند. يكي از روش‌هاي افزايش خودكارامدي، استفاده از تجربه و نتايج تحقيقات باليني است. هدف از اين مطالعه، تعيين تاثير آموزش مبتني بر شواهد بر خودكارامدي دانشجويان پرستاري بود. روش كار: پژوهش تجربي حاضر در سال 1391 بر روي 48 دانشجوي ترم سه رشته پرستاري دانشگاه علوم پزشكي اروميه صورت گرفت. نمونه‌گيري به صورت در دسترس انجام شد. شركت كنندگان به صورت تصادفي به دو گروه شاهد (24 نفر) و مداخله (24 نفر) تقسيم شدند كه با توجه به كارآموزي دانشجويان در بخش ارتوپدي، در 8 گروه قرار گرفتند. دانشجويان گروه مداخله آموزش مبتني بر شواهد را به صورت كارگاه دو جلسه دو ساعته گذراندند. ميزان خودكارامدي قبل و بعد از آموزش دانشجويان گروه شاهد و مداخله به وسيله پرسش‌نامه خودكارامدي عمومي (Generalized self-efficacy يا GSE) مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌هاي آماري 2?، t، Mann–Whitney و Wilcoxon با ضريب و فاصله اطمينان 2 ± 95 درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 3/33 درصد دانشجويان دختر و 7/66 درصد پسر بودند. ميزان خودكارامدي دانشجويان گروه مداخله كه بر اساس مبتني بر شواهد آموزش ديده بودند، با انجام آزمون Mann–Whitney به طور معني‌داري بالاتر از دانشجويان گروه شاهد بود (001/0 > P) و در گروه شاهد تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: آموزش مبتني بر شواهد بيش از روش مرسوم منجر به ارتقاي خودكارامدي در دانشجويان پرستاري مي‌شود. بنابراين پيشنهاد مي‌گردد كه اين روش در آموزش باليني مورد استفاده قرار گيرد.

Background & Objective: Clinical efficacy plays an important role in clinical knowledge and skill application. One of the ways to increase self-efficacy is using experience, and results of clinical research. The aim of the present study was to evaluate the impact of evidence-based education on nursing studentsʹ self-efficacy. Methods: This experimental study was conducted on 48 nursing students in their 3rd semester in Urmia University of Medical Sciences, Iran. The study subjects were selected using convenience sampling and randomly divided into 2 groups of intervention and control (n = 24). Considering the students ʹ training in the orthopedic ward, the intervention group participants were divided into 8 groups. Students in the intervention group were trained in evidence-based education in 2 sessions each lasting 2 hours. Self-efficacy was evaluated before and after training in the control and intervention groups using the generalized self-efficacy (GSE) scale. Data were analyzed using SPSS software, and chi-square, t-test, Mann-Whitney test, and Wilcoxon test. Data were analyzed using confidence interval of 95 ± 2%. Results: Of the students, 33.3% were female and 66.7% male. Mann-Whitney test showed the self-efficacy of the intervention group students to be significantly higher than control group students (P < 0.001). No significant differences were observed in the control group. Conclusion: Evidence-based education causes greater improvement in self-efficacy in comparison to conventional methods. Therefore, the use of this method is recommended in clinical education. Keywords: Evidence-based education, Efficacy, Nursing students,