روش‌هاي ارزيابي داستان‌گويي در كودكان: يك مرور نظام‌مند

Narrative assessment methods in children: a systematic review

چكيده مقدمه: توانايي‌هاي داستان‌گويي در كودكان را مي‌توان پيش‌گوي خوبي از مهارت‌هاي خواندن و عملكرد تحصيلي دانست. اين مطالعه با مروري هدفمند بر آخرين مقالات و كتاب‌هاي منتشر شده در زمينه‌ي داستان‌گويي به مقايسه‌ي محتوايي روش‌هاي مختلف ارزيابي داستان‌گويي در كودكان پرداخته و مناسبت استفاده از هر نوع ارزيابي را در بافت‌هاي مختلف مورد بررسي قرار داده است. مواد و روش‌ها: كليد واژه‌هاي «مهارت‌هاي داستان‌گويي»، «داستان‌گويي در كودكان»، «ارزيابي مهارت‌هاي زباني»، «ارزيابي داستان‌گويي» براي جستجو در پايگاه‌هاي اطلاعاتي ASHA،Pubmed ،Science direct ، Cochrane،Google scholar ،Wiley ،IranMedex ، IranDoc، SID بين سال‌هاي 1946- 2014 استفاده شد. 105 مقاله حاصل جستجوي فوق بود، كه بعد از مطالعه عنوان و خلاصه مقاله‌ها از 61 مورد از مرتبط‌ترين آن‌ها براي نگارش اين مقاله استفاده شده است. يافته‌ها: روش‌هاي متنوعي براي تهيه‌ي نمونه‌ي گفتاري از داستان‌گويي كودك وجود دارد از جمله، ساختن داستان، بازگويي داستان و بازگويي تجربيات شخصي. هم‌چنين ابزارهاي متفاوتي براي ارزيابي رسمي داستان‌گويي وجود دارند. با توجه به اين‌كه بيشترين مطالعات از نظر سطح شواهد مطالعات، در رديف مطالعات مقطعي بودند، مطالعات بيشتري در اين زمينه لازم است تا ويژگي‌هاي تشخيصي ابزارهاي مختلف را بررسي كنند. نتيجه‌‌گيري: در دسترس بودن تصاوير و ارايه‌ي داستان، روايت پيچيده‌تر و بلندتري را ايجاد مي‌كند. هم‌چنين تكليف ساختن داستان نسبت به تكليف بازگويي سخت‌تر است و تفاوت‌ها را بيشتر آشكار مي‌كند. در حال حاضر در ايرانNAP ، SRT و ENNI دردسترس‌ترين روش‌هايي هستند كه براي ارزيابي داستان‌گويي وجود دارد و مي‌توان به آن‌ها استناد كرد. هم‌چنين به‌نظر مي‌رسد به‌دليل اين‌كه ابزار NAP به نسخه‌نويسي نياز ندارد، شيوه‌ي نمره‌دهي‌اش نسبت به ديگر ابزارها آسان‌تر باشد. كليد واژه‌ها: ارزيابي داستان‌گويي، مهارت داستان‌گويي، ارزيابي زباني، ابزارهاي داستان‌گويي، كودكان

Abstract Introduction: Narrative abilities have been shown as good predictors of reading skills and academic achievements. Assessment of narrative skills includes two parts of macro- and micro-structures. The current review systematically investigates narrative studies in terms of describing and comparing different narrative assessment methods to report adequacy of the methods in various contexts. Materials and methods: The search strategy included the following key words: “narrative skills”, “narrative in children”, “language skills assessment” and “narrative assessment tool”. Data bases included ASHA publication, PubMed, Science direct, Google Scholar, Cochrane, Wiley, IranMedex, IranDoc, and SID between 1946 and 2014. The abstract and title of papers were evaluated based on inclusion/exclusion criteria. Results: Based on inclusion/exclusion criteria, sixty one out of 105 published documents were eligible to be reviewed. The reviews showed that children’s oral narratives are assessed through language samples. Various methods have been developed to measure children’s narrative skills including story generation, story retelling, and personal narratives. Moreover, different narrative assessment tools are developed to assess either narrative production or narrative comprehension in both levels of micro- and macro- structures. Except for Narrative Assessment Protocol (NAP), scoring procedures in other tools is by transcription. Conclusion: Familiar pictures and story retelling provide more complex and longer narratives. Narrative generation task is more difficult than narrative retelling task and is more capable to differentiate language disabilities. Narrative assessments recently available in Iran include NAP, SRT, and ENNI. Among them, it has been claimed that NAP is more user-friendly due to the convenient of online scoring procedure which needs further research. Key Words: Narrative, Narrative assessment, Language skills, Children, Systematic review