منشور سلطنت و خطبه پادشاهان ايران باستان (با تامّلي در شاهنامه، تاريخ طبري، غرراخبار ملوك الفرس و سيرهم)

Kingship charter and sermons of the ancient Persian kings (with contemplation on Shahnameh, Tarikhe Tabari, Gharar-ol-akhbar Muluk- ol-Faras )

از مطالعه منابع دوران اسلامي مانند تاريخ طبري، غررالسير بويژه مطابقت آن‌ها با شاهنامه فردوسي آشكار مي شود كه شهرياران ايران باستان در هنگام تاج گذاري سخن راني مي كردند و خطبه مي خواندند . اصل پهلوي اين خطبه ها در دست نيست؛ اما بواسطه نقل خلاصه يا بخش هايي از آن‌ها در منابع عربي و فارسي مربوط به تاريخ ايران، بويژه شاهنامه مي توان عناصر تشكيل دهنده آن‌ها را تعيين كرد . از اين رو، در اين پژوهش با تكيه بر شاهنامه فردوسي و مطابقت دادن آن با تاريخ طبري و غررالسير، به بررسي محتوا و محورهاي اصلي اين خطبه ها مي پردازيم.

Upon studying sources in the Islamic period such as Tarkhe Tabari and Gharar- ol-sayr especially their correspondence with Shahnameh it is revealed that ancient Persian Kings made speeches and gave sermons during the act of coronation. The original Pahlavi document of these sermons are not available however due to the fact that a summary or parts of these sermons was narrated in the Farsi and Arabic sources relevant to Iran’s history, especially in Shahnameh, one can determine their components. Therefore, this study attempts to study the content and main themes of these sermons based on Shahnameh and its correspondence with Tarikhe Tabari and Gharar- ol-sayr.