تاثيرآموزش مبتني بر راهبردهاي خودتنظيمي بر فعاليت فيزيكي زنان مبتلا به ديابت نوع2

The Effect of Educational Intervention Based on Self-Regulation Strategies on Physical Activity in Women with Type 2 Diabetes

مقدمه: يكي از مهم‌ترين عوامل ايجاد، حفظ و ارتقاي سلامت، فعاليت فيزيكي منظم است كه در زنان ديابتي به دليل شيوع زياد چاقي، ميزان فعاليت فيزيكي كافي نمي‌باشد. هدف: تعيين تاثير آموزش مبتني بر راهبردهاي خودتنظيمي بر فعاليت فيزيكي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 روش: پژوهش حاضر كارآزمايي شاهددار تصادفي بود كه 82 نفر از زنان ديابتي نوع 2 انتخاب و به صورت تصادفي به گروههاي مداخله و كنترل تخصيص يافتند. ابزار گردآوري داده‌ها؛ پرسشنامه‌هاي سنجش آگاهي، هدف‌گذاري، برنامه‌ريزي و فعاليت فيزيكي بود. مداخله آموزشي در 7 جلسه 60 دقيقه‌اي با راهبردهاي هدف‌گذاري و برنامه‌ريزي براي فعاليت فيزيكي و خودارزيابي رفتار اجرا شد. ارزشيابي برنامه آموزش در هنگام شروع و بلافاصله پس از مداخله و در مرحله پيگيري انجام گرفت و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ويرايش 5/11 در سطح 05/0 > P با آزمون‌هاي تحليل واريانس مشاهدات تكراري، تي‌مستقل و تي‌زوجي بررسي شدند. يافته‌ها: ميانگين سن شركت كنندگان مطالعه 26/6±07/49 سال بود. در گروه مداخله؛ در دوره‌هاي ارزشيابي مداخله، تفاوت معناداري در هدف‌گذاري (001/0 > P)، برنامه‌ريزي (008/0 > P)، آگاهي (001/0 > P) و فعاليت فيزيكي (004/0 > P) مشاهده شد. همچنين در قند خون ناشتا ( از 38/46±78/164 به 55/37±73/150، 019/0 > P) و شاخص توده بدني ( از 93/9±43/70 به 62/6±39/68، 001/0 > P) كاهش معناداري در مرحله پيگيري در مقايسه با قبل از مداخله وجود داشت كه در گروه كنترل مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: مداخله آموزشي با بكارگيري راهبردهاي خودتنظيمي، باعث افزايش فعاليت فيزيكي، بهبود قندخون و شاخص توده بدني در زنان ديابتي نوع 2 مي‌شود.

Background: Regular physical activity is one of the most important factors in creating, maintaining and promoting health, which is not enough in women with diabetes due to the high prevalence of obesity. Aim: This study aimed to determine the effect of educational intervention on self-regulation strategies in promoting physical activity in women with type 2 diabetes. Methods: This study was a randomized controlled trial in which 82 women with type 2 diabetes were allocated randomly to intervention and control groups. Data collection tools consisted of questionnaires to assess knowledge, goal setting, planning and physical activity. Educational intervention to promote physical activity was performed in 7 sessions of 60-minute through goal setting and planning for physical activity and behavioral self evaluation. Program evaluation was performed before and immediately after intervention and at follow-up period. The data were analyzed with SPSS software Version 11.5 using repeated measures ANOVA and T testes (P < 0.05). Results: The mean age of participants was 49.07±6.26. The intervention group was significantly different in relation to goals (P < 0.001), planning (P < 0.008), knowledge (P < 0.001), physical activity (P < 0.004) in evaluation period. Also experimental group showed a significant decrease in FBS (From 164.78±46.38 to 150.73±37.55, P < 0.019) and BMI (From 70.43±9.93 to 68.39±6.62, P < 0.001) at the follow up period, the data were analyzed using the SPSS software version 11.5, the repeated mager ANOVA, T testes (P < 0.05). Results: The mean age of participants was 49.07±6.26. The intervention group was significantly different in relation to goals (P < 0.001), planning (P < 0.008), knowledge (P < 0.001), physical activity (P < 0.004) in evaluation period. Also experimental group showed a significant decrease in FBS (From 164.78±46.38 to 150.73±37.55, P < 0.019) and BMI (From 70.43±9.93 to 68.39±6.62, P < 0.001) at the flow up period compared with the time before intervention. Conclusion: Educational intervention through self-regulation strategies lead to increase physical activity, improved FBS and BMI in women with type 2 diabetes.