مقايسه تاثير تحريكات حسي توسط اعضاي خانواده و پرستاران بر سطح هوشياري بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

Comparison Impact of Sensory Excitation Performed by Family Members and Nurses on the Level of Consciousness in Patients Who are Admitted to Intensive Care Unit

مقدمه: تحريك حسي مناسب مي‌تواند ارتباط سيناپسي مغز را بهبود ببخشد و هوشياري را برقرار كند. هدف: مقايسه تاثير تحريكات حسي توسط اعضاي خانواده و پرستاران بر سطح هوشياري بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه روش: در اين كارآزمايي باليني، 69 بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان عشاير و شفاي خرم‌آباد در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. اين مقاله قسمتي از پايان نامه كارشناسي ارشد پرستاري مراقبت هاي ويژه، دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي لرستان مي باشد. يك گروه توسط خانواده و گروه ديگر توسط پرستار، تحريك حسي ديانگ (Dyang) را روزانه دو ساعت به مدت 6 روز دريافت نمودند. سطح هوشياري در 5 دقيقه قبل و 30 دقيقه بعد از مداخله با استفاده از جدول كماي گلاسكو اندازه‌گيري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS18 و آزمون هاي آماري اندازه‌گيري مكرر و آناليز واريانس يك‌طرفه انجام شد. يافته ها: بر اساس نتايج آزمون تحليل كوواريانس، بين گروه هاي آزمايشي از نظر ميانگين افزايش سطح GCS قبل و پس از مداخله اختلاف معناداري وجود داشت (001/0 > p). از اين نظر، گروه اول آزمون با ميانگين افزايش032/0±388/0امتياز از لحاظ GCS بعد از هر مداخله بهترين گروه درماني، گروه دوم آزمون با 032/0±268/0 و گروه كنترل با 032/0±044/0 امتياز در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. نتيجه‌گيري: تحريك حسي براي بهبود سطح هوشياري بيماران كمايي توسط خانواده موثرتر از پرستاران مي‌باشد؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود شرايطي فراهم شود كه نزديكترين فرد خانواده با آموزش كافي، برنامه تحريكات حسي را در زمان مناسب انجام دهد.

Background: Appropriate sensory excitation can improve brain synaptic contact and establish consciousness. Aim: The aim of this study was to investigate the sensory excitation delivered by family members and nurses on the level of consciousness in patients who are admitted to ICU. Method: In this clinical trial, 69 patients admitted to ICU in Ashair and Shafa Hospital, Khorammabad, were randomly assigned into two interventions and one control group. The first intervention group received sensory excitation by family members, and the second intervention group by the nurses. Control group were not received any intervention. Intervention was applied two hours a day at 4-5 pm and 8-9 pm to the intervention groups for six days. For all subjects in these three groups, the level of consciousness was measured twice at 5 minutes before and 30 minutes after intervention by the research assistant using Glasgow Coma Scale (GCS). The data were analyzed by SPSS software version 18 using repeated measures and ANOVA tests. Results: A significant discrepancy was observed between experimental groups in average increasing in GCS before and after intervention based on covariance analysis test results (P < 0.001). In addition, the first intervention groups showed the higher increase in GCS score (0.388±0.032 units) and the second intervention the moderate increase (0.268±0.032 units). The lowest increase was found in control group (0.44±0.032 units). Conclusion: Sensory excitation performed by family members is more effective to improve the level of consciousness of coma patients than the nurses, thus it is suggested to provide conditions in which the nearest family members can do the sensitive excitation program for patients hospitalized in ICU ward subject to receiving adequate training