تاثير آموزش روش‌هاي مقابله‌اي بر كيفيت زندگي بيماران تحت درمان با همودياليز

The Effect of Coping Strategies Training on Hemodialysis Patientsʹʹ Quality of Life

مقدمه: بيماران تحت درمان با همودياليز كه بتوانند به شكل مناسب از روش‌هاي مقابله‌اي استفاده كنند مداخلات درماني را بهتر مي‌پذيرند و احتمالاً به سطح بالاتري از كيفيت زندگي دست مي‌يابند. هدف: تعيين تاثير آموزش روش‌هاي مقابله‌اي (مشكل‌مدار، هيجان‌مدار) بر كيفيت زندگي بيماران تحت درمان با همودياليز روش: اين پژوهش يك مطالعه شبه‌تجربي بود كه در آن، 38 بيمار تحت همودياليز مشاركت داشتند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه كيفيت زندگي Sf36 و پرسشنامه شيوه‌هاي مقابله‌اي جالويس و لازاروس بود. ابتدا كيفيت زندگي و شيوه‌هاي مقابله‌اي بيماران مذكور سنجيده شد و سپس شيوه‌هاي مقابله‌اي آموزش داده شد. در آخر، مجدداً پرسشنامه‌هاي مربوط به كيفيت زندگي و شيوه‌هاي مقابله‌اي تكميل گرديد. نتايج با استفاده از آزمون‌هاي تي‌زوجي،‌ آناليز واريانس يك‌طرفه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بيشتر افراد تحت مطالعه زن، متاهل، با ميانگين و انحراف معيار سني 50/20±42/51 سال بود. نمره كيفيت زندگي بيماران قبل از آموزش 35/19±03/89 و بعد از آموزش 16±89/98 بدست آمد. آموزش شيوه‌هاي مقابله‌اي توانست به ميزان 85/9 نمره كيفيت زندگي اين بيماران را ارتقا دهد. آزمون تي‌زوجي اختلاف معناداري بين نمره قبل و بعد كيفيت زندگي نشان داد (001/0p < ). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد آموزش به بيماران تحت همودياليز، از ميزان روش مقابله‌اي هيجان‌مدار مي‌كاهد؛ در عوض، باعث ارتقاي استفاده از روش مشكل‌مدار شده است و اين تغيير شيوه سازگاري، كيفيت زندگي اين بيماران را ارتقا داده است.

Background: The hemodialysis patients, who are able to make better use of adaptive techniques, accept the treatment easier and will have a higher quality of life. Aim: The aim of this study was to measure the effect of training of coping methods (problem-focused and emotion-focused) on quality of life in hemodialysis patients. Methods: This was a one-group before- after quasi-experimental design, in which 38 hemodialysis patients admitted at the Ali ebn Abi Talib Hospital in Rafsanjan 2010, were included. Quality of life questionnaire (SF36) and Lazarus Jalowiece Coping Style Questionnaire were used to measure the patientsʹ quality of life and coping styles before intervention. Coping strategies were then trained and quality of life and coping styles were measured again after intervention. Data analysis was performed with SPSS Software Version 18 using paired t-test, ANOVA and Fisherʹs exact test. Results: Most of the subjects were female, married, with a mean (SD) age of 51.42 ± 20/50 years. The mean score of quality of life was 89.03±19.35 before versus 98.89±16 after intervention. The mean score of quality of life was increased 9.85 after training compared to the baseline. Paired t-test showed significant difference between the scores of quality of life before and after intervention (p < 0.0001). Conclusion: The results indicated that coping methods training can promote the use of problem-based instead of emotion-focused coping strategies, which intern could enhance patientsʹ quality of life.