بررسي سياست رسول خدا(ص) در قبال غيرمسلمانان

The way of the messenger of God in confronting non-Muslims

پس از تشكيل حكومت توسط رسول‌الله(ص) مسايل جديدي مطرح شد كه ازجمله آنها نحوه مواجهه و برخورد حكومت اسلامي با غيرمسلمانان بود. در اين زمينه سه ديدگاه وجود دارد كه اولي بر اصالت جنگ و دومي بر اصالت صلح و آخرين ديدگاه هم جنگ و هم صلح را در شرايطي مي‌پذيرد. طبق اين ديدگاه، هم جنگ‌طلبي افراطي و هم صلح به‌معناي سازش و استسلام محكوم است و تنها صلحي پذيرفته شده است كه با رعايت حقوق متقابل طرفين و شرافتمندانه باشد. اين ديدگاه جنگ را براي رفع موانعي مانند فتنه و ظلم تجويز مي‌كند. سيره نبوي هم به‌خوبي نشانگر آن است كه جنگ‌هاي آن حضرت جنبه دفاعي داشته و همچنين پيمان‌هاي متعدد پيامبر(ص) با غيرمسلمانان (مانند يهوديان مدينه، يهود فدك، حديبيه) و پيشنهاد صلح به مشركان در غزوه بدر توسط آن حضرت مويد اين ديدگاه است.

Having established his government, the messenger of God faced new difficulties of which is his manner of confronting non-Muslims. Three ways have been presented in the field including priority of war, priority of peace and regarding both war and peace each in its appropriate place. On the last, the first would lead to inordinacy and the second to submission. In this way, the only reasonable peace is the one based upon justice and honorability. It sees war necessary in the cases of sedition and injustice. The manner of the Prophet confirms this view with full clearness. All his wars have been defensive and all his payments with non-Muslims and his suggestion of peace to polytheists in the war badr signifies the view.