سير تحول نقش امامان شيعه در احياي تيوري امامت الهي

The Manner of Shiite Imams` Part Transformation in Reviving Divine Imamate

امامت ديني و سياسي در همه اديان و مذاهب مطرح بوده و در اسلام نيز مسيله امامت همواره مورد نظر بوده است و مسلمانان پس از رحلت رسول خدا(ص) به دو گروه تقسيم شدند: عده‌اي هوادار نظريه نص و امامت الهي و عده‌اي هوادار نظام خلافت گرديدند. در اين ميان دوستداران اهل‌بيت از تيوري امامت الهي، طرف‌داري كردند و امامان دوازده گانه (امام علي(ع) و فرزندانش از فاطمه زهرا(س)) را جانشينان به نص و وارثان واقعي رسول الله(ص) مي‌دانستند. هر كدام از امامان در تبيين نظريه امامت الهي نظراتي ارايه كردند كه در اين مقاله به سير تحول نقش آنان در تبيين نظريه امامت الهي خواهيم پرداخت. فرضيه آن است كه امامان شيعه با درك شرايط سياسي و اجتماعي دوران خود در تبيين و احيا نظريه امامت الهي تلاش وسيعي را به عمل مي‌آوردند. روش تحقيق در اين مقاله، توصيفي ـ تحليلي و از منابع دست اول استفاده شده است.

Religious imamate has always been spoken of in Islam as was in other religions and denominations. After the death of the Prophet Muslims were divided into two groups: some supported the view of divine text and imamate and some that of caliphate. The former, the friends of ahlulbait, have known twelve Imams including Ali and eleven of his descendants of Fatemeh as true and textually ordered substitutes and heritors of the Prophet. Each one of Imams has presented an explanation of imamate. This paper has intended to study their part and manner in transforming the theory of imamate. The hypothesis of the paper is as follows: Shiite Imams with a full conception of political and social states of their time have played a considerable part for the theory. The method of the paper consists in a descriptive and analytical one with reliance on first degree sources.