مقايسه ي تاثير درمان مبتني بر آموزش توليد با آموزش حركات دهاني غير گفتاري بر گفتاركودكان 6-4 ساله ي مبتلا به اختلال واجي

Comparison of effects of production training and non-speech oral motor exercises on speech of 4-6 year old children with phonological disorders

هدف: اختلال صداهای گفتاری از جمله اختلالات شايع گفتار و زبان كودكان محسوب می شود. يكی از درمانهايی كه از مدت ها پيش توسط آسيب شناسان گفتار و زبان مورد استفاده قرار گرفته، تمرينات حركتی دهانی غير گفتاری می باشد كه به عنوان عامل تسهيل كننده قبل يا هم زمان با درمان طيف وسيعی از اختلالات گفتاری به كار می رود، اما داده های تجربی كنترل شده كمی برای بررسی اثربخشی آن وجود دارد. از اين رو در اين مطالعه  تاثير مداخله ی درمانی مبتنی بر آموزش توليد با آموزش حركات دهانی غير گفتاری در بهبود گفتاركودكان مبتلا به اختلال واجی مقايسه شده است.  روش بررسی: اين پژوهش مداخله ای شبه تجربی با استفاده از طرح تك آزمودنی با خط پايه مكرر بر روی 6 كودك 6-4 ساله فارسی زبان دارای اختلال واجی با وضعيت دهانی حركتی طبيعی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون اطلاعات آوايی و پروتكل دهانی حركتی رابينز-كلی جمع آوری شدند. برای اين 6 كودك 3 طرح درمانی با آموزش توليد، تمرينات حركتی دهانی غير گفتاری و درمان تركيبی روی دو صدا با مختصه های واجی متفاوت اجرا شد. نتايج با استفاده از level,trend &slope analysis با نرم افزار اكسل تحليل گرديد. يافته ها: كودكانی كه درمان حركتی دهانی غير گفتاری دريافت كرده بودند، تغييری در الگوی گفتاری نشان ندادند اما كودكانی كه آموزش توليد دريافت كرده اند 91% و كودكانی كه درمان تركيبی دريافت كرده بودند، 86% بهبودی در صداهای مورد آموزش نشان دادند. نتيجه گيری: نتايج حاصل از اين پژوهش از كاربرد تمرينات حركتی دهانی غيرگفتاری جهت بهبود گفتار كودكان دارای اختلال واجی حمايت نمی كند. همچنين كاربرد اين تمرينات پيش از آموزش توليد در قالب درمان تركيبی با هدف اثر تسهيل كنندگی در بهبود توليد گفتار را رد می كند و آموزش توليد را موثرترين درمان جهت بهبود گفتار كودكان دارای اختلال واجی می داند.

Objective: speech sound disorders are among the most common speech disorders in children. Non-speech oral motor exercises have long been used as a facilitative activity throughout therapy sessions for a wide variety of speech disorders by speech-language pathologists. But there are few empirical controlled data to evaluate its effectiveness. This study aimed at comparing the effects of therapeutic intervention based on production training with non-speech oral motor exercises on improving speech of children with phonological disorders.  Method: This quasi-experimental interventional study with single subject design and multiple baselines recruited six 4-6 Farsi- speaking children with phonological disorders but normal oral motor status. Three therapeutic plans on two sounds with different distinctive features were conducted: production training, non-speech oral motor exercises and combined method. The results were analyzed using level, trend &slope analysis with excel software. Results: Children who had received non-speech oral motor therapy, did not show any change in their speech pattern but children who received production therapy showed 91% improvement and those who received combined method showed 86% improvement in the target sounds.  Conclusion: Findings of this investigation do not support the use of non-speech oral motor exercises in order to improve the speech of children with phonological disorders. This study seems to reveal production training as an effective method to improve speech production of children with phonological disorders.