مقايسه ميزان آهن ذخيره شده در كبد و قلب بيماران B تالاسمي ماژور تحت درمان با دو داروي آهن‌زداي دفروكسامين و دفرازيروكس با استفاده از MRI T2*

Comparison of the heart and liver iron deposition status in Major B Thalassemia patients treated with two iron chelation drugs of “Deferoxamine and Deferasiroxon” using MRI T2* technique

چكيده سابقه و هدف تزريق خون باعث عوارض بسياري در بيماران B تالاسمي ماژور مي‌شود. در اين مطالعه ميزان آهن ذخيره شده در كبد و قلب اندازه‌گيري شده به وسيله MRI T2* در بيماران تحت درمان با داروي آهن‌زداي دفروكسامين و دفرازيروكس با هم مقايسه شدند. مواد و روش‌ها در يك مطالعه تجربي، 52 بيمار B تالاسمي ماژور كه حداقل از دو سال قبل تحت درمان با دفروكسامين يا دفرازيروكس بودند، وارد مطالعه شدند. در بيماران، MRI T2* قلب و كبد انجام شد و اضافه بار آهن قلب و كبد بيماران با هم مقايسه شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار 5/11SPSS و آزمايش‌هاي آماري من‌ويتني‌يو و ضريب همبستگي اسپيرمن تحليل گرديد. يافته‌ها 23 بيمار زن و 29 بيمار مرد بودند. ميانگين سن گروه استفاده كننده از دفروكسامين 1/7 ± 7/17 سال و گروه دفرازيروكس 3/7 ± 5/16 سال بود. ميانگين مقدار فريتين در گروه دفروكسامين ng/mL 63/2037 ± 57/2857 و در گروه دفرازيروكس ng/mL 18/1789 ± 42/2067 بود. ميزان دريافت خون در بيماران mL/kg 150 تا 180 بود. ميانگين زمان آسايش گزارش شده درMRI T2* كبد در گروه دفروكسامين 07/2 ± 29/3 ميلي ثانيه و در گروه دفرازيروكس 39/10 ± 37/3 ميلي‌ثانيه بود. ميانگين زمان آسايش در MRI T2* قلب بيماران تحت درمان با دفروكسامين و دفرازيروكس به ترتيب 67/25 ± 73/10 و 27/10 ± 1/29 ميلي‌ ثانيه بود. نتيجه گيري دفرازيروكس نسبت به دفروكسامين تا حدودي در كاهش آهن كبد و قلب تاثير بيشتري دارد. هم چنين تاثير دفرازيروكس در كاهش آهن قلب نسبت به كبد بيشتر است.

Abstract Background and Objectives Blood transfusion causes many complications in major B thalassemia patients. In this study, the heart and liver iron deposition stata measured by MRI T2* technique in patients that are being treated by two iron chelation drugs of “deferoxamine and deferasirox” are compared. Materials and Methods In an Experimental Study, 52 B-thalassemia patients treated with deferoxamine or deferasirox at least two years before the study were evaluated. In all patients, the liver and heart MRI T2* was taken and then the heart and liver iron deposition status was compared. The collected data were analyzed by SPSS software and statistical methods: Mann–Whitney U test and Spearmanʹs rank correlation coefficient. Results 23 female and 29 male were evaluated. The mean age in deferoxamine and deferasirox group were 17.7 (± 7.1) and 16.5 (± 7.3) years, respectively (p= 0.593). Mean of ferritin level in deferoxamine group was 2857.57 (± 2037.63) and in deferasirox group was 2067.42 (± 1789.18) ng/mL (p= 0.207). Mean of received packed cell was 150-180 cc/kg. The mean of liver MRI T2* relaxation time in deferoxamine group was 3.29 (± 2.07) msec and in deferasirox group was 3.37 (± 10.39) msec (p= 0.359). The mean of cardiac MRI T2* relaxation time in deferoxamine and deferasirox groups were 25.67 (± 10.73) and 29.1 (± 10.27) msec, respectively (p= 0.470). Conclusions Deferasirox is relatively more effective than deferoxamine in reducing iron content of the liver and heart. Moreover, deferasirox is more effective in reducing cardiac iron content relative to liver iron content.