بررسي رابطه دينداري با بي نظمي در شهرستان دهدشت

بررسي و تحليل كاركردي دين در نظام اجتماعي و نقش دين در حفظ تعادل و نظم اجتماعي يكي از حوزه هاي مهم مطالعاتي را در جامعه شناسي دين به خود اختصاص مي دهد. يكي از موضوعاتي كه همواره مورد بحث بوده، تاثير ميزان دين بر كاهش بي نظمي است. بر اين اساس پژوهش حاضر به دنبال اين است كه رابطه بين دينداري و بي نظمي را مورد بررسي قرار دهد. روش به كار رفته در اين پژوهش، روش پيمايشي است. جامعه آماري، كليه شهروندان بالاتر از 18سال در شهر دهدشت است كه 400 نفر به عنوان نمونه، تعيين، و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي، انتخاب گرديدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه است كه براي تعيين اعتبار آن از اعتبار سازه، به كمك تحليل عاملي و براي تعيين پايايي آن از هماهنگي دروني به روش آلفاي كرونباخ و كودر ريچاردسون استفاده گرديد. يافته هاي توصيفي تحقيق نشان داد ميانگين گرايش به بي نظمي، بر روي مقياسي با دامنه 11-0و ميانگين واقعي 5/5، برابر با 9/1 مي باشد، به علاوه ميانگين دينداري، بر روي مقياسي با دامنه 95-19 و ميانگين واقعي 57، برابر با 9/70 مي باشد. و نتايج تحليلي تحقيق نشان داد، دينداري با بي نظمي رابطه معكوس و معناداري دارد و مي تواند 59.7 درصد(واريانس) تغييرات آن را تبيين نمايد. همچنين نتايج نشان داد، متغيرهاي جمعيتي، سن، جنسيت، وضع تاهل و شغل با گرايش به بي نظمي ارتباط معناداري دارند اما متغيرهاي درآمد، تحصيلات و قوميت ارتباط معناداري با گرايش به بي-نظمي ندارند.