بررسي نقش سبك زندگي اسلامي و تاثير آن بر بهداشت روان انسان

سبك زندگي شيوه اي نسبتاً ثابت است كه فرد اهداف خود را به وسيله آن پي مي گيرد. سبك زندگي اسلامي هدف را براي فرد روشن مي كند و مايه تسلي در شرايط دردناك و تهديد كننده مي شود. بنا به تعريف سازمان بهداشت جهاني (WHO)، سلامت رواني عبارت است از قابليت ارتباط موزون و هماهنگ با ديگران در جهت تغيير و اصلاح محيط فردي و اجتماعي و حل تضادها و تمايلات شخصي به طور منطقي، عادلانه و مناسب. در ايران كه نظام حكومتي بر مبناي اسلام پايه گذاري شده است، نيل به بهداشت رواني(كه در احكام گوناگون اسلامي مورد تاكيد بوده) از حساسيت هاي زيادي برخوردار است؛ لذا در جامعه اسلامي دستيابي به سبك زندگي مورد نظر اسلام (كه تركيبي از عشق به دنيا و همزمان پارسايي است) بايد از اولويت برخوردار باشد. اطلاعات اين پژوهش با روش تحليلي- اسنادي و جستجو در پايگاه ها و منابع اطلاعات علمي اينترنتي گردآوري شده است. در اين مقاله ابتدا به معرفي سبك زندگي اسلامي و بهداشت روان پرداخته مي شود. در ادامه اهميت و ضرورت پژوهش و پيشينه تاريخي پژوهش بيان مي شود. سپس مفهوم سبك زندگي و مفهوم سبك زندگي اسلامي بررسي شده، و اهميت سبك زندگي اسلامي در زندگي افراد مورد بحث قرار مي گيرد؛ در نهايت به بيان سبك زندگي اسلامي- ايراني و تاثير آن بر بهداشت روان پرداخته مي شود. از طريق سبك زندگي اسلامي است كه انسان در مي يابد بين او و وجود متعالي، رابطه وجود دارد و اين رابطه يا از راه قلب يا از راه عقل و يا به وسيله اجراي مراسم و اعمال مذهبي برقرار مي شود. مذهب و معنويت به عنوان سپري در برابر مشكلات و ناراحتي هاي افراد قرار گرفته و موجب كاهش اختلال رواني و ارتقا سطح سلامت رواني افراد مي شود. سبك زندگي اسلامي هدف را براي فرد روشن مي كند و مايه تسلي در شرايط دردناك و تهديد كننده مي شود.