نگاهي به مباني سبك زندگي در اسلام و غرب

مفهوم سبك زندگي، به نسبت رويكردهايي كه بدان پرداخته مي‌شود، تعاريف متفاوتي دارد. سبك‌هاي زندگي مجموعه‌اي از طرز تلقي‌ها،‌ الگوها، ارزش‌ها، شيوه‌هاي رفتار، سليقه‌ها، نوع مصرف، و وسايل زندگي است كه غالباً اقدامي جمعي است و شماري از افراد در يك نوع سبك زندگي، اشتراك‌هايي پيدا مي‌كنند و اين اشتراك‌ها به‌صورت نمادين در جامعه مطرح و موجب هويت‌بخشي به شخص و گروه‌هاي اجتماعي مي‌شود. امروزه سبك زندگي عاملي تاثيرگذار در تمامي جنبه‌هاي زندگي دانسته مي‌شود اين موضوع به صورت امروزي ان ، از نيمه قرن نوزدهم ميلادي در ادبيات جامعه‌شناسان و روان‌شناسان اجتماعي و سپس در حوزه مطالعات فرهنگي وارد شد؛ گو اينكه هر جامعه براي شكل گيري و رشد اجتماعي، نيازمند بهره مندي از الگوهاي متعدد رفتاري و كنشي در سطوح گوناگون است. مدتي است كه در جامعه ما نيز به ادبيات ويژه اين موضوع توجه مي‌شود، ولي طبيعي است به اقتضاي اسلامي بودن جامعه ايراني، بر سبك زندگي اسلامي ـ ايراني تاكيد ويژه اي شود. بر اين اساس، براي نهادهاي اثرگذار فرهنگي، همچون خانواده، آموزش و رسانه، توجه به آموزه‌هاي اسلامي و الهام گرفتن از الگوهاي معرفي شده در اين آموزه ها، براي شكل دادن به نوعي از سبك زندگيِ متناسب با شاخص هاي فرهنگي خاص جامعه ايراني، مهم خواهد بود. پژوهش حاضرمي كوشد تا مهمترين مباني وزير ساختهاي سبك زندگي غربي واسلامي را تشريخ نموده اثار وعوارض ان را تا حد امكان استخراج ومعرفي نمايد.