بررسي ارتباط بين هوش اخلاقي و رضايت شغلي آموزگاران

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين هوش اخلاقي و رضايت شغلي آموزگاران صورت گرفته است. روش پژوهش، توصيفي-پيمايشي از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه مورد مطالعه شامل كليه آموزگاران مقطع ابتدايي شهر بروجرد در سال تحصيلي 92-93 مي باشد. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گيري تصادفي-خوشه اي و براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شده است. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه هوش اخلاقي لنيك و كيل (2008) و پرسشنامه رضايت شغلي بريفيلد و روث (1951) بوده است. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار spss با كاربرد آزمون هاي توصيفي و استنباطي شامل ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان انجام شده است. نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه همبستگي مثبت و معناداري در سطح 01/0 p < بين هوش اخلاقي با رضايت شغلي(572/0 (r =و همچنين بين چهار مولفه هوش اخلاقي(درستكاري، مسيوليت پذيري، دلسوزي و بخشش) با رضايت شغلي وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان داد كه مولفه هاي هوش اخلاقي پيش بيني كننده مناسبي براي رضايت شغلي معلمان هستند.