بررسي رابطه جهت گيري مذهبي و شادكامي در دانشجويان دانشگاه پيام نور

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه جهت گيري مذهبي و شادكامي انجام گرفت.طرح پژوهشي توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر دانشگاه پيام نور بافق در سال تحصيلي 91-90 بود.نمونه پژوهش 100 آزمودني (65 نفر مجرد و 35 نفر متاهل ) بود كه به شيوه نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي بررسي فرضيه ها از پرسشنامه هاي جهت گيري مذهبي آلپورت و پرسشنامه شادكامي آكسفورد استفاده شد. فرضيات زير در اين پژوهش مطرح شد : 1- بين جهت گيري مذهبي و شادكامي رابطه وجود دارد. 2- بين ميزان جهت گيري مذهبي دانشجويان مجرد و متاهل تفاوت وجود دارد. 3- بين ميزان شادكامي دانشجويان مجرد و متاهل تفاوت وجود دارد . براي تجزيه و تحليل داده ها علاوه بر روشهاي آمار توصيفي از آزمون ضزيب همبستگي پيرسون و آزمون تي براي گروههاي مستقل استفاده شد . تحليل نتايج نشان داد كه بين جهت گيري مذهبي و شادكامي همبستگي مثبت معنادار وجود دارد (p < 0.05). همچنين نتايج نشان داد كه بين ميزان جهت گيري مذهبي در دانشجويان مجرد و متاهل تفاوت وجود دارد(p=0.000).تحليل نتايج نشان داد بين ميزان شادكامي در دانشجويان مجرد و متاهل تفاوتي وجود ندارد(p=0.101 ). بنابراين مي توان نتيجه گرفت جهت گيري مذهبي و عمل به باورهاي ديني پيش بيني كننده هاي مناسبي براي شادكامي هستند.