مسيوليت پذيري اجتماعي در نهج البلاغه

امروزه همزمان با توسعه و پيشرفت همه جانبه‌ي جوامع، مفاهيم و شاخص‌هاي جديدي نيز در حوزه‌ي علوم انساني مطرح شده‌اند كه در گذشته به آنها توجه چنداني نمي‌شده است. از جمله اين مفاهيم، بحث مسيوليت پذيري اجتماعي مي‌باشد. هدف اين پژوهش، بررسي مسيوليت پذيري اجتماعي در نهج‌البلاغه است. روشي كه در اين پژوهش از آن استفاده شده، روش تحليل محتوا مي‌باشد. نتايج حاكي از آن است كه بحث مسيوليت پذيري اجتماعي در نهج‌البلاغه به صورت دو مولفه‌ي مسيوليت پذيري، يعني عدالت و مراقبت مطرح گشته است. عدالت در ارتباط با دو گروه مورد توجه قرار گرفته است. گروه حاكمان و گروه عامه ي مردم. همچنين مراقبت به دو صورت صدقه دادن و نيكي نمودن نسبت به ساير افراد جامعه مورد توجه قرار گرفته است.