مقام‌ معظم ‌رهبري و نظريه ساختاري روابط بين‌الملل در سياست‌گذاري خارجي جمهوري اسلامي ايران

Supreme Leader and Structural Theory of International Relations in Islamic Republic of Iran’s Foreign Policy

با پيروزي انقلاب اسلامي و تشكيل دولت شيعي در دوران حاضر، مسيله برقراري رابطه با فضاي بين‌المللي اهميت يافت. مباحثي نظير نظام سلطه نيز، مفروضاتي براي برخورد با فضاي نظام بين‌الملل به‌همراه داشت كه منشا پيدايش نظريه‌اي نوين در غالبي ساختارمند از روابط بين‌الملل شد. از آنجا كه مقام‌معظم‌رهبري كه فصل‌الخطاب نظام جمهوري اسلامي در تبيين سياست‌هاي كلان است، به‌تبيين اين نحوه عمل با فضاي بين‌المللي و به‌عبارتي سياست‌گذاري خارجي پرداخته‌اند، ما در اين مقاله به‌دنبال فهم اين نظريات و تاثير آن بر سياست خارجي ايران هستيم.

Following the victory of Islamic revolution and establishment a Shiite state at present, the issue of international relations has gained importance. Issues such as hegemonic system carried some premises to deal with the atmosphere in international system which became the origin of a new theory in a structured framework for international relations. Since the supreme leader has the final say in clarifying main policies, he has explained the methods to interact with international atmosphere. In other words, he has clarified our foreign policies. In this article, we try to perceive these viewpoints and their influence on Iran’s foreign policy.