تاثير ماهيت انقلابيان بر ضعف دستگاه سركوب رژيم شاه

Revolutionary Figures’ Influence Weakened Shah’s Crack-down Machine

يكي از عوامل شكست ارتش پهلوي، ماهيت و وضعيت انقلابيان بود كه در نحوه برخورد و مبارزه آنها با رژيم شاه متبلور شد. به نظر نويسنده، رهبران انقلابي با استفاده از سردرگمي ارتش در جريان انقلاب و با بيان‌هاي خويش، زمينه را براي جذب و پيوستن ارتش به انقلابيان فراهم ساختند. روابط ديپلماتيك بين سران ارتش و انقلابيان نيز منجر به تغيير گفتمان در زمينه حل بحران شد و سران ارتش و فرماندهان را به صورت رواني متقاعد كرد كه راه حل بحران از طريق گفتمان سياسي است، نه‌گفتمان نظامي. فرهنگ شهادت و روحيه شهادت طلبي نيز، استفاد از راه‌كار كشتار را در درازمدت ناكارآمد ساخت و مراسم چهلم و عزاداري (ناشي از كشته‌شدن هر‌يك از انقلابيان)، بسيج سياسي را در سطح وسيع‌تري ممكن ساخت و آن‌را به ساير شهرها تسري داد. لذا سران ارتش و فرماندهان رژيم شاه با آگاهي از اين امر، كشتار بيشتر را محدود كردند.

The author believes leaders of the revolution, using the confusion of the army during the revolution and by their speeches, paved the way for the army to join people. Diplomatic ties between army commanders and revolutionary figures also changed the discourse of crisis resolution psychologically convincing the army commanders that the crisis can only be resolved through political discourse not through military violence. Martyrdom culture and martyrdom-seeking mentality rendered murders ineffective. Mourning ceremonies and 40th day (after death) ceremonies for each revolutionary person enabled political mobilization on a broader scale spreading it to other cities. Knowing this fact, army commanders restricted further bloodshed.