تحليل انتقادي نظريه حكومتي سنت‌گرايان در عصر غيبت

Critical Analysis of Traditionalistsʹʹ Theory of Government during the Occultation of Twelfth Imam

گفتمان نظام سياسي شيعي بر امامت استوار است و مسيله سلطنت در آن نه‌تنها جايگاهي ندارد، بلكه در تنافي با آن نيز هست. از گذشته‌هاي دور اين پرسش مطرح است كه آيا همكاري و همراهي بعضي از علما و فقهاي شيعي با برخي از سلاطين به معناي پذيرش نظام سلطنت است؟ در دوره جديد، گفتماني به نام سنت در برابر مدرنيته و تجدد شكل گرفته است كه به جاي پذيرش نظام مرسوم حاكميت سياسي شيعي به سلطنت اعتقاد دارد و بر آن است كه بهترين شكل حكومت در دوره غيبت، سلطنت است. اين نگرش در تنافي و تعارض با نظريه ولايت ـ ديدگاه عمده علماي شيعي در عصر غيبت ـ است. در واقع، نگاه سنت‌گرايان در نظام سياسي معارض با اسلام فقاهتي است. تحليل، بررسي و نقد اين ديدگاه، رويكرد اصلي اين مقاله است.

Discourse of Shiite political system is based on Imamat and monarchy not only has no place in this system but is also contrary to it. From distant past this question has always been around whether the cooperation and accompanying of some Shiite scholars and jurisprudents with monarchs translates to the endorsement of monarchy. In the new age a discourse called tradition versus modernity has been formed which believes in monarchy instead of accepting the current Shiite political system and believes that monarchy is the best form of government during twelfth Imamʹs occultation. This viewpoint is contrary to the theory of WelayateFaqih-viewpoint of most Shiite scholars during twelfth Imamʹs occultation. In fact traditionalistsʹ viewpoint about the political system can be considered contrary to jurisprudence-based Islam. Analysis, study and criticism of this viewpoint comprise the main approach of this article.