((هنر)) و ((حقيقت)) در نظريه ي زيباييي شناختي ادورنو

"Art" and "Truth" in Adornoʹs Aesthetic Theory

باور "آدورنو" به نقش هايي كه هنر مي تواند در بسترهاي مختلف زندگي انسان ايفا كند، متفاوت از جزم‌انديشي هايي است كه فرهنگ و فلسفه سنتي تاكنون آن را بهمثابه كاركردهايي براي هنر در نظر گرفته است. به اعتقاد آدورنو، مهم ترين كاركرد و نقشي كه هنر مي تواند داشته باشد، كاركرد «انتقادي» و نقش «رهايي بخشي» آن در راستاي تحليل و نقد ساختارهاي سلطه و سركوب است. از همينرو، باور او به نظريه انتقاديِ هنر درباره جامعه و نقش هنر در تغيير آگاهي اجتماعي به آن چيزي باز مي گردد كه وي آن را «محتواي معطوف به حقيقت» هنر و اثر هنري مي نامد. مهم ترين چالشي كه آدورنو را براي اين نقد و تفحص برمي انگيزد، پرسش از رابطه «هنر» و «حقيقت» و نيز نقش اجتماعي و كاركرد معرفتي اي است كه هنر مي تواند داشته باشد. در اين مقاله، برخي از مهم ترين و اصلي ترين ايده ها و مفاهيم انديشهورزي آدورنو به‌منظور روشن تر شدن موضوع «محتواي معطوف به حقيقت هنر»، در كتاب نظريه زيباشناختي وي، مورد بحث قرار مي گيرد.

Adornoʹs conception about the roles that art can play in various areas of humanʹs life is absolutely different from the dogmatic thoughts of the traditional culture and philosophy. According to Adorno, the most important function of art consists in its "critical" approach and "redemptionary" character for analyzing and criticizing the structures of domination and suppression in the society. Hence, Adornoʹs emphasis on the critical theory of art and its role in transforming social consciousness relies on what he calls the "truth content" of art and artwork. Adornoʹs main motivation for questioning the relation of "art" and "truth" goes back to the social role of art and the epistemological function it would have. In this paper, some of Adornoʹs central ideas and notions, regarding the "truth content" theme, especially in his Aesthetic Theory will be discussed.