ارزيابي تغييرات قلب موش هاي نر نژاد ويستار در پي تمرينات استقامتي

The evaluation of cardiac changes following endurance training in male Wistar rats

مقدمه: هدف اين مطالعه اندازه گيري دقيق پاسخ هاي قلب به تمرينات استقامتي با استفاده از دو روش m-mode و توزين در موش ها و هم چنين ارزيابي تغييرات ناشي از تمرين در قلب و بطن چپ به نسبت وزن بدن، طول استخوان درشت ني و سطح رويه بدن است. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد، براي ارزيابي سازگاري هاي قلبي ناشي از فعاليت هاي استقامتي، روش m-mode قابل اعتماد تر است. به علاوه براي نسبي كردن شاخص هاي وزني قلب، استفاده از وزن بدن و سطح رويه بدن كه با هزينه انرژي بدن در ارتباطند پيشنهاد مي شود. يافته ها: در مقايسه با گروه كنترل، قطر دياستولي بطن چپ در گروه تجربي به طور معني داري افزايش يافته بود. در بين پارامترهاي تركيبي، فقط ميانگين هاي كوتاه شدن كسري و حجم ضربه اي در بين گروه ها به صورت معني دار متفاوت بود كه با ارزيابي نسبي، تفاوت ها محسوس تر شد. مواد و روش ها: 20 موش (231-209 گرم) به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تجربي تقسيم و در شرايط استاندارد نگهداري شدند. گروه تجربي يك برنامه تمريني (14 هفته تمرين استقامتي) را اجرا كرد. ابعاد، وزن قلب و بطن چپ به ترتيب به وسيله اولتراسوند و ترازو اندازه گيري و بر اساس طول درشت ني، سطح رويه بدن و هم چنين وزن بدن به صورت نسبي ارزيابي شد. تفاوت هاي آماري بين دو گروه به وسيله آزمون t مستقل محاسبه و حداقل سطح معني داري 05/0 در نظر گرفته شد.

Background: The aim of this study was accurate evaluation of cardiac responses to endurance training using two presented methods of m-mode and weigh in rats, and also evaluation of training induced changes in heart and left ventricular in the proporation of body weight, tibia length and body surface area. Materials and Methods: 20 male Wistar rats (209–231 g) were selected; they were randomly divided into two groups, and housed in a standard condition. Trained group completed an endurance protocol (14 weeks). The dimensions and weight of heart were measured by ultrasound and balance respectively and were relatively evaluated based on tibia length, body surface area and body weight. Statistical differences between the groups were calculated by independent t test, and the minimal significance level was established at P ? .05. Results: The left ventricular end diastole diameter in trained group was significantly more than control group, in compounded parameters, only the FS and SV were significantly different. With normalizing, the differences have become more marked. Conclusion: It seems to assess cardiac adaptations induced by endurance activities, m-mode method is more reliable, in addition to normalization of weight indexes, body weight and BSA which are associated with the energy consumption are proposed.