مقايسه كيفيت زندگي معلولين جسمي- حركتي با افراد سالم با استفاده از پرسشنامه WHOQOL 100

Quality of life among Disabled and Non-Disabled Individuals A Comparative Study

مقدمه و اهداف: هدف از اندازه‌گيری كيفيت زندگی، ارزيابی ماهيت ذهنی كيفيت زندگی، دستيابی به ادراك خود فرد از وضعيت موجود زندگی و سلامتی است. روش‌ كار: در اين مطالعه مقطعی در سال 1388، 1000 نفر از جمعيت 15 تا 75 ساله شهر تهران شامل دو گروه افراد سالم و معلولين جسمی- حركتی، با استفاده از پرسشنامه‌ WHOQOL-100 از نظر كيفيت زندگی مورد مقايسه قرار گرفتند. نمونه‌گيری از افراد سالم به صورت نمونه‌گيري تصادفی انجام شد، افراد معلول نيز از مركز جامع توانبخشی هلال احمر كه يك مركز مرجع برای اين افراد است، انتخاب شده‌اند. تحليل اطلاعات توسط نرم افزارSPSS  نسخه 18، و آزمون‌های تی مستقل و رگرسيون چندگانه انجام شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار سن افراد سالم مشاركت كننده در مطالعه برابر با 75/12 ± 09/35 و ميانگين و انحراف معيار سن معلولين مشاركت كننده در پژوهش برابر با 86/12 ± 88/35 به دست آمد. تنها در حيطه‌های سلامت جسمی و استقلال نمره كيفيت زندگی اين دو گروه با يكديگر اختلاف معنا داری داشتند (001/0P<)، به طوريكه ميانگين نمره هر دو حيطه در افراد سالم بيشتر از افراد معلول بود. در ساير حيطه‌ها اختلاف آماری معنا داری بين كيفيت زندگی اين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيری: افراد معلول به دليل محدوديت‌هاي موجود در حيطه‌های جسمی و استقلال دارای نمره كيفيت زندگی كمتری نسبت به ديگر اقشار جامعه بوده و اين قشر نيازمند دريافت خدمات ويژه از سازمان‌های ذيربط جهت كم كردن هرچه بيشتر فاصله بين افراد سالم و معلول از ديد كيفيت زندگی هستند.

Background & Objectives: The aim of this study was to identify the quality of life (QOL) measures commonly used to assess disabled people compared to healthy individuals. Methods: A cross-sectional study was conducted in 1000 disabled and healthy individuals aged between 15 to 75 years old during 2009 year. These groups were selected by random sampling method multistage cluster sampling from Crescent Comprehensive Rehabilitation Center located in Tehran. WHOʹs Quality of Life (WHOQOL-100) questionnaire was used to measure quality of life. Results: The Mean age were 35.9±12.9 and 35.1±12.7 years amongst disabled and non disabled groups, respectively. There was a significant difference between two groups in terms of somatic health and independence of quality of life (P<0.001), in which the mean score in both domains were high in healthy individuals. No significant difference was observed between two groups in other scopes.Conclusion: Findings of this study highlighted the lower quality of life in disabled people in Tehran, Therefore this group should be targeted for any relevant intervention in order to improve their care.