بررسي جامعيت قرآن از ديدگاه فرقين

در بحث جامعيت قرآن از جمله مسايل بسيار مهم در مجموعه ي مباحث تبيين دين اسلام در دوران معاصر است . كه درحقيقت به نوعي با مساله ي كمال دين ارتباط دارد پس تبيين آن به گونه اي دفاع از حضور هميشگي و مستمر دين در ابعاد مختلف جوامع بشري است و اين امر مهمي است كه از دير باز درباره اش بحث مي شده و در طول تاريخ پر فراز و نشيب بررسي جامعيت ديدگاه هاي گوناگوني مطرح شده كه از افراط تا تفريط راه پيموده است گروهي به جامعيت مطلق نظر داشته اند و گروهي به جامعيت نسبي و عده اي هم به عدم جامعيت. اين مختصر به معرفي ديدگاه هاي مختلف در ميان دو فرقه ي اصلي مسلمانان يعني شيعه و سني پرداخته و تفاوت ديدگاه ها را بيان مي كند و پس از رهيافت اين تفاوت ها تا حد امكان علت هاي احتمالي اين تفاوت ها را بررسي مي كند.پس از بررسي در ميان آثار علماي بزرگ اسلامي نظريه جامعيت نسبي بيشترين طرفدار را در ميان فرقين مي يابد و در ميان شيعه جامعيت در هدايت و سعادت بشر بيشترين پيرو و در ميان اهل سنت جامعيت در بيان احكام شرعي بيشترين طرفدار را پيدا مي كند.گرچه در قرون ابتدايي و اخير جامعيت مطلق در ميان اهل سنت بيشتر رخ مي نمايد اما اكنون در اين مورد ديدگاه فرقين به هم نزديك مي شود و در جامعيت نسبي تبلور مي بايد.در زير هر كدام از ديدگاه ها حتي الامكان علل اين پذيرش را بيان كرده ايم كه در مورد اهل سنت مي توان به دوري از معارف اهل بيت ، گسترش جامعه اسلامي و لزوم پاسخگويي قرآن در نظر آنان و جبران كمبودها و عدم پيشرفت ها با تفسير علمي را از جمله ي دلايل بيان كرد.اميدوارم كه ذات مقدس باري تعالي ما را در شناخت هرچه بيشتر معارف قرآن و عمل به آن ياري رساند كه او بهترين هدايت كنندگان است.