روش بيان آموزه هاي ديني، عقلي و علمي در مهم ترين اشعار ديوان ناصرخسرو

ناصرخسرو قبادياني سال 394 (ه.ق.) در بلخ متولد شد و در سال 481 (ه.ق.) در بدخشان درگذشت. با توجه به آثار منظوم و منثور ناصرخسرو و ديدگاه ادبي خاص او، مي توان گفت كه وي يكي از شاعران و نويسندگان تواناي زبان و ادب فارسي در قرن پنجم، و شايد يكي از بزرگترين شاعران ايران در سراسر حيات ادبي آن به شمار مي رود. واكاوي روش بيان آموزه هاي ديني، عقلي و علمي در مهم ترين اشعار ديوان ناصرخسرو به صورت مستقيم و غيرمستقيم، افقي تازه براي رازگشايي و دست يابي به جهان بيني وي به شمار مي رود. با شناخت اين عناصر كليدي، بهتر و دقيق تر مي توان جايگاه جهان و اجزايش را در نگاه ناصرخسرو درك كرده و شرايط سياسي و اجتماعي حاكم بر زمانه ي شاعر، منزلت و باورهاي روزگار، و رابطه ي شاعر با طبيعت را از ديد خودش مورد ارزيابي قرارداد. به-علاوه، با اين كار مي توان به گوشه اي از آرمان شهر ناب فكري ناصرخسرو در سه حوزه ي دين، عقل و علم دست يافت. به اين منظور، تعدادي از مهم ترين اشعار ديوان ناصرخسرو در دو بخش بيان مستقيم آموزه هاي يادشده و بيان غيرمستقيم آن ها مورد واكاوي قرارگرفته است و در انتهاي هر بخش در جدولي جداگانه نمايش-داده شده، تا دسترسي و فهم مطلب را آسان تر نمايد.