سيماي هدهد در كتب مقدس و متون عرفاني منظوم

پرندگان همواره در آسمان ذهن و خيال شاعران و در لا به لاي متون مذهبي بال و پَر گسترانيده اند. از جمله ي اين پرندگان، مي توان به هدهد اشاره كرد كه در كتب مقدس و متون عرفاني منظوم از جنبه هاي بلاغي و سمبليك فراواني برخوردار است. در كتب مقدس نظير اوستا، تورات، انجيل، قرآن و نظاير آن جنبه هاي نمادين هدهد با يكديگر متفاوت بوده و از زواياي مختلفي به آن نگريسته شده است. هدهد در پرتو احاديث و آيات قرآن در برخي از متون عرفاني منظوم (نظير منطق الطير عطار، مثنوي مولوي، ديوان شمس، و ديوان حافظ)، تاثرات شديدي به خود گرفته است؛ كه در حوزه ي نمادهاي عارفانه و مذهبي قابل ارزيابي است.