معنويت پست مدرن در مواجهه با عرفان شيعي

براي شناسايي و حكم كردن در باب حقانيّت يا عدم حقانيّت انديشه هايي كه در سايه جريان پست مدرن رشد يافته اند، هم سخن شدن با آنها لازم است. معنويت-هاي نوظهور از جمله اين انديشه ها هستند كه بايد با دقّت در مباني، عناصر و شاخصه هاي آنها، تامّل نموده و در باب آنها سخن گفت. اين نوع جريانهاي معنوي كه بر مبناي جهانبيني سكولاريستي غرب بنيان نهاده شده اند در واقع، شيوه هايي معنوي در خدمت به اهدافي مادي هستند. اين مقاله بر آن است تا شاخص هاي برخي از جريانهاي معنوي پست مدرن را مورد تبيين قرار داده، سپس ضمن تبيين شاخصه هاي عرفان شيعي به مباني نادرست معنويت هاي پست مدرن بپردازد. خردگرايي افراطي، لاادري گري، جهان بيني اومانيستي و نيز نگرش سكولاريستي حاكم بر انديشمندان غربي از جمله مباني نادرستي است كه همواره، جريانهاي معنوي پست مدرن را در مسير انحرافي قرار داده است. اين در حالي است كه عرفان شيعي به جهت برخوردار بودن از مباني الهي و عنصر اصلي خدامحوري،همواره انسان را در سلوك مسير حقانيّت رهنمون ساخته است. روش اين مقاله در مراجعه به آرا ، استنادي و در تبيين محتوا، تحليلي – انتقادي است.